عدم حصول سازش یعنی چی

«عدم حصول سازش» یعنی اینکه تلاش ها برای آشتی و توافق بین طرفین یک دعوای حقوقی یا خانوادگی، به نتیجه ای نرسیده. این اتفاق هم توی شورای حل اختلاف ممکنه بیفته، هم توی دادگاه خانواده، مخصوصاً وقتی پای طلاق وسطه و قراره «گواهی عدم امکان سازش» صادر بشه.

توی دنیای شلوغ امروز، که هر روز با کلی پیچیدگی و چالش روبرو هستیم، اختلافات و درگیری ها هم چیز عجیبی نیستن. حالا فکرش رو بکنید، اگه قرار باشه برای هر اختلافی، حتی کوچیک، همه مون راهی دادگاه بشیم، چه بلایی سر سیستم قضایی میاد؟ برای همین، یه چیزی به اسم «صلح و سازش» خیلی اهمیت پیدا می کنه. یعنی اینکه آدم ها بتونن اختلافاتشون رو دوستانه و با گفتگو حل کنن و کار به جاهای باریک نکشه. هدف اصلی خیلی از مراجع قضایی، خصوصاً شورای حل اختلاف، همینه: اینکه قبل از اینکه کار به حکم و دادگاه بکشه، یه راهی برای آشتی و توافق پیدا بشه. اما خب، همیشه هم این اتفاق نمیفته. گاهی اوقات، با وجود همه تلاش ها، طرفین نمی تونن به یه نقطه نظر مشترک برسن و اصطلاحاً «سازش حاصل نمیشه». اینجاست که عبارت «عدم حصول سازش» میاد وسط. این مفهوم توی دو تا بستر اصلی توی نظام حقوقی ما خیلی به گوش می خوره: یکی توی شوراهای حل اختلاف و اون یکی توی دعاوی طلاق در دادگاه خانواده. بیاید با هم ببینیم این عبارت دقیقاً چی میگه و چه معنی و پیامدهایی داره.

وقتی توی شورای حل اختلاف به سازش نمی رسیم: صفر تا صد ماجرا

شورای حل اختلاف، یه جورایی همون ریش سفید محله توی سیستم قضایی ماست. جایی که قرار نیست مثل دادگاه ها حکم قطعی صادر کنه (البته به جز موارد خاص)، بلکه اصلی ترین وظیفه اش اینه که بین مردم صلح و آشتی برقرار کنه. فرض کنید شما با همسایه تون سر جای پارک اختلاف دارید یا یه بدهی کوچیک بین تون هست که نمی تونید حلش کنید. به جای اینکه مستقیم برید دادگاه و مراحل پیچیده و طولانی رو طی کنید، می تونید اول به شورا مراجعه کنید. هدف اینه که با گفتگو و پادرمیونی اعضای شورا، یه راه حل مسالمت آمیز پیدا بشه.

شورای حل اختلاف: اینجا چه خبره و چیکار می کنه؟

همونطور که گفتیم، هدف اصلی شورای حل اختلاف، ایجاد صلح و سازش بین طرفینه. این شوراها تحت نظارت قوه قضائیه کار می کنن و به نوعی برای کم کردن حجم پرونده های دادگاه ها به وجود اومدن. انواع پرونده هایی که ممکنه سر و کله شون توی شورا پیدا بشه، مختلفه:

• پرونده های توافقی: گاهی خود طرفین دعوا می خوان که اول برای سازش به شورا بیان.
• پرونده های ارجاعی از دادگاه: خیلی وقت ها هم دادگاه ها، قبل از اینکه بخوان به ماهیت پرونده ورود کنن، اون رو برای یک بار و حداکثر تا سه ماه به شورا میفرستن تا شاید بشه قضیه رو با سازش تموم کرد.

شورای حل اختلاف می تونه توی موارد زیادی برای ایجاد سازش ورود کنه:

• امور حقوقی و مدنی: مثل اختلافات مالی کوچیک، بدهی ها، اختلافات ملکی ساده و…
• جرایم قابل گذشت: مثل توهین، تهدید، تصرف عدوانی (که شاکی میتونه از شکایتش بگذره).
• جنبه خصوصی جرایم غیرقابل گذشت: حتی اگه جرمی جنبه عمومی داشته باشه (مثلاً سرقت که دولت هم پیگیرشه)، شورا می تونه برای جنبه خصوصی اون (مثلاً برگردوندن مال دزدیده شده به شاکی یا جبران خسارت) تلاش برای سازش کنه.

این شوراها، به خاطر همین ماهیتشون، نقش خیلی مهمی توی تسریع فرآیندهای قضایی و کم کردن درگیری ها دارن. مثلاً فرض کنید دو تا همسایه سر یه دیوار مشترک به مشکل خوردن، شورا سعی می کنه با جلسات و صحبت، اونها رو به یه راه حل مشترک برسونه، مثلاً توافق کنن دیوار رو مشترک تعمیر کنن یا یکی از اونها مسئولیتش رو قبول کنه.

اصلاً «عدم سازش» توی شورای حل اختلاف یعنی چی؟

تا اینجا گفتیم که شورا می خواد صلح و سازش برقرار کنه. اما خب، گاهی اوقات این تلاش ها به جایی نمیرسه. «عدم سازش» توی شورای حل اختلاف یعنی دقیقاً همین: اینکه اعضای شورا تمام تلاششون رو برای میانجیگری و نزدیک کردن دیدگاه های طرفین می کنن، اما باز هم طرفین دعوا نمی تونن یا نمی خوان به یک توافق رضایت بخش برسن. انگار که هر دو طرف روی مواضع خودشون پافشاری می کنن و هیچ راهی برای آشتی دیده نمیشه.

وقتی این اتفاق میفته، شورای حل اختلاف وظیفه داره که رسماً اعلام کنه «عدم حصول سازش» صورت گرفته. یعنی پرونده رو نمی تونه با یه گزارش اصلاحی (که نشون دهنده توافق طرفینه) ببنده، بلکه باید این عدم توافق رو صورت جلسه کنه و به مراجع بالاتر اطلاع بده. این مرحله، خودش یه نقطه عطف توی پرونده محسوب میشه.

«عدم حصول سازش» در شورای حل اختلاف به این معنی است که با وجود تمام تلاش های میانجیگرانه شورا، طرفین دعوا بر سر موضوع اختلاف به توافق نرسیده اند.

اگه سازش نشد، چه اتفاقی می افته؟ پیامدهای حقوقی

خب، حالا که شورا اعلام کرده سازش نشد، پرونده بی تکلیف نمی مونه. اینجا چند تا سناریو پیش میاد:

• ارجاع پرونده به دادگاه: توی بیشتر موارد، وقتی سازش توی شورا حاصل نمیشه، پرونده از شورا خارج میشه و برای رسیدگی ماهوی (یعنی قاضی بره سراغ اصل موضوع و حکم بده) به دادگاه عمومی یا کیفری صالح (بسته به نوع پرونده) فرستاده میشه. مثلاً اگه یه دعوای مالی بوده که شورا نتونسته حلش کنه، حالا دادگاه بهش رسیدگی می کنه.
• استثنائات (مواردی که شورا خودش حکم میده): اما یه جاهایی هم هست که شورا حتی اگه سازش هم نشه، خودش صلاحیت رسیدگی و صدور حکم رو داره. این موارد توی قانون مشخص شده ان و معمولاً مربوط به دعاوی با اهمیت کمتر هستن. مثلاً:
  • دعاوی مالی راجع به اموال منقول تا سقف مشخصی (مثلاً 20 میلیون تومان).
  • دعاوی مربوط به گواهی حصر وراثت، تحریر ترکه و مهر و موم اونها.
  • دعاوی تعدیل اجاره بها و تخلیه عین مستاجره.
  • بعضی از جرایم تعزیری درجه هشت (جرایمی که مجازاتشون جزای نقدی پایینه).

  توی این موارد، حتی اگه سازش هم نشه، شورا خودش رای میده و پرونده به دادگاه ارجاع نمیشه.

• «گزارش اصلاحی» در مقابل «صورت جلسه عدم سازش»:
  • اگه سازش اتفاق بیفته، شورا یه «گزارش اصلاحی» صادر می کنه که مثل یه حکم قطعیه و قابل اعتراض نیست و طبق اون عمل میشه.
  • اما اگه سازش نشه، شورا فقط یه «صورت جلسه عدم سازش» تهیه می کنه و پرونده رو به دادگاه ارجاع میده.

پرونده چطوری از شورا میره دادگاه؟

روند ارجاع پرونده از شورای حل اختلاف به دادگاه، معمولاً یه فرآیند اداری مشخص داره. وقتی شورا نتونه سازش رو برقرار کنه و صورت جلسه عدم سازش رو تنظیم کنه، پرونده رو با مدارک مربوطه و صورت جلسه، به دادگاه صالح (که از قبل مشخص شده یا توسط شورا تعیین میشه) ارسال می کنه. بعد از اینکه پرونده به دادگاه رسید، قاضی دادگاه طبق نوبت دهی و روال معمول خودش، شروع به رسیدگی به ماهیت دعوا می کنه. نکته مهم اینه که اطلاعات و مستنداتی که توی شورا جمع آوری شده، می تونه توی دادگاه هم مورد استفاده قرار بگیره.

البته باید حواسمون باشه که اگه یکی از طرفین توی جلسه اول رسیدگی توی شورا اعلام کنه که اصلاً تمایلی به سازش نداره و میخواد پرونده اش توی دادگاه بررسی بشه، شورا هم نمی تونه اونو مجبور به سازش کنه و در این حالت هم پرونده به دادگاه ارجاع داده میشه. پس اینطور نیست که همیشه شورا تا ته خط برای سازش تلاش کنه؛ حق انتخاب با طرفینه.

عدم حصول سازش توی دعاوی طلاق: همون «گواهی عدم امکان سازش»

وقتی اسم «طلاق» میاد وسط، داستان «عدم حصول سازش» شکل و شمایل دیگه ای به خودش می گیره و تبدیل میشه به «گواهی عدم امکان سازش». این گواهی یه برگه مهم و حقوقیه که دادگاه خانواده صادرش می کنه و اجازه جدایی رو به زوجین میده. اما این گواهی با حکم طلاق فرق داره و شرایط خاص خودش رو داره که باید حسابی حواسمون بهش باشه.

«گواهی عدم امکان سازش» چی هست اصلاً؟

به زبان ساده، «گواهی عدم امکان سازش» یعنی دادگاه خانواده بعد از بررسی های لازم، به این نتیجه رسیده که دیگه امکان ادامه زندگی مشترک برای زن و شوهر نیست و هر چقدر هم تلاش بشه، آشتی بینشون برقرار نمیشه. برای همین، دادگاه یه مجوز میده که زوجین می تونن با اون به دفترخونه طلاق مراجعه کنن و رسماً از هم جدا بشن. این گواهی در واقع یه تأییدیه از طرف دادگاهه که میگه تلاش ها برای سازش بی نتیجه مونده و راهی جز جدایی نمونده.

این گواهی توی دعاوی طلاق خیلی مهمه، چون هم تکلیف خود طلاق رو مشخص می کنه، هم وضعیت حقوق مالی و غیرمالی زوجین مثل مهریه، نفقه، اجرت المثل، حضانت بچه ها و… رو تعیین می کنه. یعنی دادگاه توی همین گواهی، همه این مسائل رو هم مشخص می کنه که بعداً دعوا و درگیری پیش نیاد.

«گواهی عدم امکان سازش» با «حکم طلاق» چه فرقی داره؟

خیلی ها گواهی عدم امکان سازش رو با حکم طلاق اشتباه می گیرن، در حالی که این دو تا با هم فرق اساسی دارن. بیاید یه نگاهی به تفاوت هاشون بندازیم:

ویژگی	گواهی عدم امکان سازش	حکم طلاق
ماهیت	یه مجوز از طرف دادگاه برای ثبت طلاق. دادگاه به ماهیت دعوا ورود نمی کنه، فقط عدم سازش رو تایید می کنه.	یه دستور قطعی و لازم الاجرا از طرف دادگاه برای جدایی. دادگاه به اصل دعوا ورود کرده و حکم میده.
مرجع صدور	همیشه دادگاه خانواده صادر می کنه.	باز هم دادگاه خانواده صادر می کنه.
موارد صدور	در طلاق توافقی، طلاق به درخواست مرد، یا طلاق به درخواست زن با داشتن حق وکالت در طلاق.	فقط در طلاق به درخواست زن، اون هم به دلیل «عسر و حرج» (شرایطی که ادامه زندگی برای زن خیلی سخت و غیرقابل تحمل باشه) صادر میشه.
مدت اعتبار	سه ماه از تاریخ ابلاغ یا قطعیت. (اگه تو این مدت ثبت نشه، باطل میشه).	شش ماه از تاریخ قطعیت. (اگه تو این مدت ثبت نشه، باطل میشه).
قابلیت اعتراض	معمولاً قابل اعتراض نیست، چون یا بر اساس توافق طرفین صادر شده، یا حق قانونی مرد برای طلاق رو تایید می کنه. مگر اینکه یکی از طرفین توافق رو نقض کنه.	قابل تجدیدنظرخواهی و فرجام خواهی هست. یعنی میشه به مراجع بالاتر اعتراض کرد.

پس، مهم ترین تفاوتشون توی ماهیت و مدت اعتبارشونه. گواهی یه جور اجازه جداییه، ولی حکم طلاق خود دستور جدا شدنه.

توی چه مواردی این گواهی رو صادر می کنن؟

گواهی عدم امکان سازش، همونطور که گفتیم، توی همه پرونده های طلاق صادر نمیشه و فقط توی موارد خاصی کاربرد داره:

1. طلاق توافقی: این رایج ترین موردیه که گواهی عدم امکان سازش صادر میشه. وقتی زن و شوهر با هم تصمیم به جدایی می گیرن و روی همه مسائل مثل مهریه، نفقه، حضانت بچه ها، جهیزیه و… به توافق می رسن، این گواهی صادر میشه. توی این حالت، دادگاه فقط توافق اونها رو تایید می کنه و بهشون اجازه میده طلاق رو ثبت کنن.
2. طلاق به درخواست زوج (مرد): مرد طبق قانون، هر وقت که بخواد می تونه زنش رو طلاق بده (البته باید تمام حقوق مالی زن رو پرداخت کنه). توی این مورد هم دادگاه بعد از بررسی و تأمین حقوق زن، گواهی عدم امکان سازش رو صادر می کنه.
3. طلاق به درخواست زوجه با داشتن حق وکالت در طلاق: گاهی اوقات زن از طرف همسرش حق وکالت در طلاق رو داره (چه توی خود عقدنامه، چه بعداً به صورت جداگانه). توی این حالت، زن می تونه خودش به جای همسرش برای طلاق اقدام کنه و در صورت عدم سازش، گواهی عدم امکان سازش براش صادر میشه.

پس، می بینید که محور اصلی صدور این گواهی، یا توافق زوجینه یا استفاده مرد از حق قانونی طلاقش یا استفاده زن از وکالت نامه ای که برای طلاق داره.

مراحل گرفتن گواهی عدم امکان سازش (از دادخواست تا ثبت طلاق):

گرفتن این گواهی هم مراحل خودش رو داره که لازمه دونه به دونه طی بشن:

1. ثبت دادخواست: اول از همه، فرد متقاضی (چه زن و مرد با هم توی طلاق توافقی، چه مرد به تنهایی، چه زن با وکالت) باید دادخواست طلاق خودش رو توی یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت کنه.
2. مراجعه به سامانه تصمیم و جلسات مشاوره اجباری: بعد از ثبت دادخواست، پرونده به سامانه تصمیم ارجاع داده میشه و زوجین باید برای جلسات مشاوره اجباری در مراکز مشاوره خانواده (زیر نظر بهزیستی) ثبت نام و شرکت کنن. هدف این مشاوره ها، تلاش برای سازش و حفظ زندگی مشترکه.
3. نقش مراکز مشاوره و بهزیستی: مشاوران توی این جلسات سعی می کنن اختلافات رو ریشه یابی و راه حل ارائه بدن. اگه بعد از چند جلسه، باز هم هیچ امیدی به سازش نباشه و زوجین روی ادامه زندگی مشترک توافق نکنن، مشاوران یه گواهی تحت عنوان «عدم توافق زوجین بر ادامه زندگی مشترک» صادر می کنن.
4. ارجاع مجدد به دادگاه و صدور گواهی: با داشتن این گواهی از مرکز مشاوره، زوجین دوباره به دفاتر خدمات قضایی مراجعه می کنن و دادخواست «گواهی عدم امکان سازش» رو ثبت می کنن. بعدش پرونده به دادگاه خانواده برمی گرده و دادگاه با توجه به گزارش مشاوره ها و سایر مدارک، این گواهی رو صادر می کنه.
5. مراجعه به دفترخانه: بعد از صدور گواهی، زوجین (یا وکلای اونها) باید ظرف مدت اعتبار گواهی (سه ماه)، به یکی از دفاتر ثبت طلاق مراجعه کنن تا صیغه طلاق جاری و ثبت بشه.

این گواهی چقدر اعتبار داره و اگه تموم بشه چی میشه؟ (معمولاً ۳ ماهه)

«گواهی عدم امکان سازش» یه مهلت مشخص داره که باید توی همون مهلت استفاده بشه. مدت اعتبار این گواهی، فقط سه ماه از تاریخ ابلاغش هست. یعنی اگه زوجین توی این سه ماه به دفترخانه طلاق مراجعه نکنن و طلاق رو ثبت نکنن، گواهی دیگه اعتباری نداره و باطل میشه. انگار که اصلاً صادر نشده.

وظیفه ارائه این گواهی به دفترخانه، با کسیه که گواهی به نفعش صادر شده. مثلاً اگه مرد درخواست طلاق داده، اون باید گواهی رو ببره. توی طلاق توافقی هم هر کدوم از زوجین می تونن گواهی رو ببرن. اگه این مهلت سه ماهه بگذره و طلاقی ثبت نشه، اگه زوجین باز هم قصد جدایی داشته باشن، باید از نو همه مراحل رو طی کنن و دوباره دادخواست بدن و گواهی جدید بگیرن. پس حسابی باید حواسشون به این مدت باشه.

حساب و کتاب حقوق مالی و غیرمالی توی گواهی عدم امکان سازش چطوریه؟

یکی از مهمترین کارهایی که دادگاه توی صدور گواهی عدم امکان سازش انجام میده، تعیین تکلیف حقوق مالی و غیرمالی زوجینه. این بخش خیلی حیاتیه تا بعداً سر این مسائل مشکلی پیش نیاد:

• مهریه: تکلیف مهریه مشخص میشه. ممکنه مرد همه مهریه رو نقداً پرداخت کنه، یا تقسیط بشه، یا زن مقداری از اون رو ببخشه (بذل). توی طلاق توافقی هم که توافق زوجین حرف اول رو میزنه.
• نفقه: نفقه ایام عده (مدتی که زن بعد از طلاق باید منتظر بمونه) و نفقه فرزندان (در صورت وجود) هم مشخص میشه.
• اجرت المثل: اگه زن توی زندگی مشترک کارهایی انجام داده که شرعاً بر عهده اش نبوده و قصد تبرع هم نداشته، اجرت المثل ایام زوجیتش هم محاسبه و تعیین میشه.
• حضانت و ملاقات فرزندان: اگه فرزندی وجود داشته باشه، حضانتش با کیه، کی و چطوری طرف دیگه میتونه بچه هاش رو ملاقات کنه، همه اینا توی گواهی مشخص میشه.
• جهیزیه: تکلیف جهیزیه و استرداد اون هم روشن میشه.

در واقع، دادگاه تمام تلاشش رو می کنه که یه پرونده کامل و بدون نقص تحویل دفترخانه بده تا اونها هم بتونن طلاق رو با خیال راحت ثبت کنن و بعد از طلاق هم مشکلات حقوقی کمتری برای طرفین پیش بیاد.

میشه به گواهی عدم امکان سازش اعتراض کرد؟

اینجا یه نکته مهم حقوقی وجود داره. طبق ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده، چون گواهی عدم امکان سازش معمولاً یا بر اساس توافق طرفین صادر شده یا نتیجه استفاده مرد از حق قانونی طلاقشه (بعد از تأمین حقوق زن)، امکان اعتراض به اون وجود نداره. یعنی اگه توی طلاق توافقی، زن و شوهر روی همه چیز به توافق رسیدن، دیگه نمی تونن بعداً به گواهی اعتراض کنن.

اما یه استثناء هم هست: اگه یکی از طرفین ثابت کنه که توافق صورت گرفته رو نقض کرده یا شرایطی پیش اومده که با مفاد گواهی در تضاده، ممکنه بشه یه جورایی مسئله رو پیگیری کرد. ولی به طور کلی، اصل بر عدم قابلیت اعتراض به این گواهی هاست. این نشون میده که چقدر مهم هست که قبل از امضای هر توافقی، از همه جزئیات و پیامدهاش آگاه باشیم.

چند تا نکته مهم حقوقی که باید درباره عدم حصول سازش بدونی

توی این مسیر پیچیده حقوقی، دونستن چند تا نکته می تونه حسابی بهتون کمک کنه و از درگیری ها و مشکلات بعدی جلوگیری کنه:

1. قوانین هر مرجع فرق داره، حواست رو جمع کن: همونطور که دیدیم، «عدم حصول سازش» توی شورای حل اختلاف یه معنی داره و توی دادگاه خانواده (به شکل گواهی عدم امکان سازش) یه معنی دیگه. قوانین و رویه های هر کدوم هم متفاوته. پس حتماً قبل از هر اقدامی، از قوانین مربوط به اون مرجع خاص آگاه بشید.
2. با یه وکیل کاربلد مشورت کن: مسائل حقوقی، خصوصاً توی بحث خانواده، خیلی حساس و پیچیده هستن. یه اشتباه کوچیک میتونه پیامدهای بزرگی داشته باشه. به همین خاطر، قبل از اینکه قدمی بردارید، حتماً با یه وکیل متخصص و باتجربه مشورت کنید. یه وکیل می تونه بهترین راه رو بهتون نشون بده و از حقوق شما دفاع کنه.
3. همه چی رو مستند و دقیق نگه دار: هر توافقی، هر جلسه ای، هر نامه ای، هر مدرکی که توی مراحل سازش یا عدم سازش رد و بدل میشه، خیلی مهمه. حتماً همه چیز رو مکتوب و مستند نگه دارید. این کار توی مراحل بعدی پرونده، چه توی شورا و چه توی دادگاه، به دردتون میخوره. یادتون باشه، توی دادگاه ها حرف بدون مدرک، ارزش چندانی نداره.

به قول معروف، «کار را به کاردان بسپار». توی مسائل حقوقی هم همینطوره، سپردن کار به متخصصش و آگاه بودن خودتون، بهترین راه برای رسیدن به نتیجه مطلوب و جلوگیری از ضررهای احتمالیه.

سوالاتی که ممکنه برات پیش بیاد (پرسش های متداول)

اگه بعد از صدور گواهی عدم امکان سازش، یکی از طرفین پشیمون بشه چه می شود؟

اگه بعد از صدور گواهی عدم امکان سازش، یکی از زوجین پشیمون بشه، تا وقتی گواهی اعتبار داره و طلاق ثبت نشده، می تونه طلاق رو منتفی کنه. یعنی به دفترخانه مراجعه نکنه. در این صورت، با اتمام مدت اعتبار سه ماهه گواهی، اون گواهی باطل میشه و طلاق ثبت نخواهد شد. برای شروع مجدد فرآیند طلاق، باید دوباره از ابتدا دادخواست داده بشه.

آیا عدم سازش در هر پرونده حقوقی می تواند اتفاق بیفتد؟

بله، مفهوم عدم سازش به طور کلی در هر پرونده ای که امکان صلح و آشتی بین طرفین وجود داشته باشد (مثل دعاوی حقوقی، مدنی و جرایم قابل گذشت) می تواند مطرح شود. یعنی هر جایی که قانون به مراجع قضایی اجازه تلاش برای سازش رو داده باشه، اگه سازش محقق نشه، «عدم سازش» اعلام میشه.

نقش داوری در فرآیند سازش چیست؟

داوری یکی از راه های حل اختلاف خارج از دادگاهه که طرفین با توافق خودشون، یه نفر یا چند نفر رو به عنوان داور انتخاب می کنن تا اختلافشون رو حل و فصل کنن. توی برخی دعاوی مثل طلاق، داوری اجباریه. داورها سعی می کنن بین زوجین سازش برقرار کنن و اگه موفق نشن، نظر خودشون رو به دادگاه اعلام می کنن. این نظر داورها به دادگاه کمک می کنه تا برای صدور گواهی عدم امکان سازش یا حکم طلاق تصمیم بگیره.

اگر شورای حل اختلاف بدون تلاش برای سازش اعلام عدم سازش کند، آیا می توان اعتراض کرد؟

شورای حل اختلاف موظفه که برای ایجاد صلح و سازش تلاش کنه. اگه این شورا بدون تلاش کافی یا رعایت رویه های قانونی، اعلام عدم سازش کنه، طرفین می تونن این موضوع رو به رئیس کل شوراهای حل اختلاف استان یا مراجع نظارتی قوه قضائیه گزارش بدن و درخواست رسیدگی مجدد یا ارجاع به شعبه دیگر رو داشته باشن.

در صورت عدم سازش در شورا، آیا پرونده به همان قاضی قبلی ارجاع می شود یا قاضی جدید؟

معمولاً پرونده ای که از شورای حل اختلاف به دادگاه ارجاع میشه، به یکی از شعب دادگاه عمومی (یا کیفری) ارسال میشه که ممکنه قاضی اون شعبه با قاضی ای که قبلاً پرونده رو برای سازش به شورا فرستاده، متفاوت باشه. این موضوع بیشتر به سیستم ارجاع پرونده ها در دادگستری هر حوزه قضایی بستگی داره.

خلاصه کلام اینکه، «عدم حصول سازش» یه مرحله مهم توی فرآیندهای حقوقی ماست که نشون میده تلاش ها برای آشتی و توافق به نتیجه ای نرسیده. این مفهوم، چه توی شورای حل اختلاف باشه و چه توی دادگاه خانواده به شکل «گواهی عدم امکان سازش»، پیامدها و مراحل قانونی خودش رو داره. فهمیدن این جزئیات میتونه بهمون کمک کنه که توی مواجهه با اختلافات، تصمیمات آگاهانه تری بگیریم و راه درستی رو پیش بگیریم.

یادتون نره که دونستن حق و حقوق خودتون توی این شرایط، مثل یه چراغ راه عمل می کنه. اگه خدای نکرده با اینجور مسائل روبرو شدید، بهترین کار اینه که چشم بسته پیش نرید و حتماً با یه مشاور حقوقی یا وکیل حرفه ای صحبت کنید تا از دردسرهای بعدی دور بمونید و بهترین نتیجه رو بگیرید.