خلاصه کتاب عادت هشتم: از تاثیرگذاری به سمت عالی بودن ( نویسنده استفان کاوی )

تا حالا شده حس کنید یه چیزی کمه؟ انگار با اینکه حسابی تلاش می کنید و کلی کار مهم انجام میدین، باز اون رضایت عمیق رو ندارید؟ راستش، استفان کاوی توی کتاب «عادت هشتم» دقیقا همین حس رو نشون میده و بهمون میگه چطور از اثربخشی به عالی بودن برسیم. این کتاب مسیر رو برای پیدا کردن رسالت شخصیمون یا همون صدای درون و بعد الهام بخش بقیه شدن نشون میده. بیاین با هم قدم به قدم توی این سفر جذاب پیش بریم و ببینیم چطور می تونیم به اون عالی بودنی که تو وجودمونه، دست پیدا کنیم.

استفان کاوی، همون نویسنده معروف کتاب «۷ عادت مردمان مؤثر»، بعد از سال ها تجربه و کار با آدم ها و سازمان های مختلف، متوجه شد که فقط مؤثر بودن دیگه کافی نیست. توی دنیای امروز که سرعت تغییرات سرسام آوره و اطلاعات مثل سیل به سمت ما سرازیر میشه، نیاز به چیزی فراتر از اثربخشی داریم؛ نیاز به «عالی بودن». اینجاست که عادت هشتم پا به میدون میذاره و یه مسیر جدید رو پیش روی ما میذاره.

اهمیت عادت هشتم توی عصر دانش و اطلاعات بیشتر خودش رو نشون میده. دیگه مثل گذشته، فقط با کار فیزیکی و تکراری نمی تونیم خیلی از بقیه جلو بیفتیم. الان عصر دانشه، عصر خلاقیت، عصر هم افزایی. یه برنامه نویس باهوش می تونه هزار برابر یه برنامه نویس معمولی ارزش آفرینی کنه. پس چطور باید خودمون رو برای این دنیای جدید آماده کنیم؟ کاوی میگه با پرورش «عادت هشتم»: پیدا کردن صدای درون خودمون و کمک کردن به بقیه برای پیدا کردن صداشون. آماده اید بریم ببینیم این سفر چطور شروع میشه؟

استفان کاوی: میراث یک متفکر تأثیرگذار

اگه اهل کتاب های توسعه فردی و مدیریت باشید، اسم استفان کاوی حتما به گوشتون خورده. ایشون یه جورایی مثل یه ستاره راهنما توی دنیای خودیاری و رهبری بودن. کاوی با مدرک ام بی ای از دانشگاه هاروارد، کار تدریس رو شروع کرد و خیلی زود هم شد استاد محبوب دانشجوها.

اما شهرت اصلیش از سال ۱۹۸۹ شروع شد، وقتی کتاب «۷ عادت مردمان مؤثر» منتشر شد. این کتاب واقعا ترکوند! بالای ۲۰ میلیون نسخه فروخت و به ده ها زبان دنیا ترجمه شد. سال ها توی لیست پرفروش ترین کتاب های دنیا بود و هنوز هم هست. کاوی واقعا به نوشته هاش ایمان داشت و این اعتقاد قلبی اش هم حسابی به دل بقیه می نشست. حتی بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا، سال ۱۹۹۴ باهاش مشاوره داشت و گفته بود اگه مردم به حرف های کاوی گوش بدن، بهره وری آمریکا چند برابر میشه! مجله تایم هم استفان کاوی رو به عنوان یکی از ۲۵ نفر تاثیرگذار جهان معرفی کرده بود.

بعد از موفقیت بی نظیر «۷ عادت»، کاوی احساس کرد که نیاز به یه گام فراتر هست. اون هفت عادت، پایه و اساس اثربخشی بودن، اما دنیای ما مدام در حال تغییره و ما به یه دیدگاه جدید نیاز داریم تا واقعا به عالی بودن برسیم. همین شد که کتاب «عادت هشتم: از تاثیرگذاری به سمت عالی بودن» رو نوشت. این کتاب یه جورایی تکمیل کننده و تکامل دهنده تفکرات قبلیشه و مسیر رو برای موفقیت های بزرگتر و معنادارتر نشون میده. متاسفانه کاوی عزیز سال ۲۰۱۲ از دنیا رفت، اما میراث فکریش، به خصوص همین عادت هشتم، هنوزم داره به هزاران نفر کمک می کنه تا توی زندگی شخصی و کاریشون متحول بشن.

قلب عادت هشتم: کشف «صدای درون» (Find Your Voice)

خب، رسیدیم به اصل مطلب! عادت هشتم، یه پیام اصلی و کلیدی داره: «صدای خودت رو پیدا کن و الهام بخش بقیه باش تا اون ها هم صداشون رو پیدا کنن.» شاید اولش این جمله کمی گنگ به نظر برسه، اما وقتی عمیق تر بهش نگاه کنیم، متوجه میشیم که چقدر پرمعنیه. استفان کاوی معتقده ریشه ی بسیاری از نارضایتی ها و حس «کافی نبودن» اینه که هنوز صدای درونمون رو پیدا نکردیم.

صدای درون چیه اصلا؟

صدای درون یا همون رسالت شخصی، جاییه که چهار عنصر مهم زندگی ما همدیگه رو ملاقات می کنن و یه چیز منحصر به فرد رو خلق می کنن. این چهار عنصر عبارتند از:

• استعداد: همون چیزایی که توی اونا خوبیم، کارهایی که با حداقل تلاش، بهترین نتیجه رو میدیم.
• شور و اشتیاق: چی واقعا ته دلمون رو به وجد میاره؟ از انجام چه کاری خسته نمیشیم و حتی زمان رو حس نمی کنیم؟
• نیاز: دنیا به چی احتیاج داره؟ چه مشکلی رو می تونیم از جامعه، از مشتری ها، یا حتی از اطرافیانمون حل کنیم؟
• وجدان: چه چیزی از نظر اخلاقی درست و خوبه؟ کاری که انجام میدیم با ارزش هامون همخوانی داره؟

وقتی این چهار تا با هم هم تراز میشن، یعنی شما صدای درونتون رو پیدا کردید. دیگه کار صرفا یه وظیفه نیست، بلکه یه رسالت میشه. یه چیزی که از ته دل دوستش دارید و برای انجامش انگیزه درونی زیادی دارید.

اهمیت پیدا کردن صدای درون

پیدا کردن صدای درون برای رضایت و موفقیت پایدار، کاملا ضروریه. وقتی ما صدای درونمون رو پیدا می کنیم، دیگه مثل ربات فقط یه سری وظیفه رو انجام نمیدیم. ما داریم با شور و اشتیاق واقعی کار می کنیم، داریم یه اثری از خودمون به جا میذاریم که با ارزش هامون گره خورده. اینجاست که حس معنا پیدا می کنیم و به جای اینکه فقط «عملکرد مکانیکی» داشته باشیم، با «شور و اشتیاق» زندگی می کنیم.

چهار هوش یا ابعاد وجودی ما (The 4 Intelligences)

کاوی میگه هر کدوم از ما چهار بعد وجودی یا همون چهار هوش داریم که باید توسعه شون بدیم تا بتونیم صدای درونمون رو بهتر بشنویم و ابراز کنیم. این هوش ها مثل یه قطب نمای درونی عمل می کنن:

1. هوش فیزیکی (PQ – Physical Intelligence): این همون توانایی جسمی ما برای عملکرد بهتره. منظور فقط قوی بودن نیست، بلکه یعنی اینکه بدنمون رو بشناسیم، بهش رسیدگی کنیم، خوب بخوابیم، خوب غذا بخوریم و ورزش کنیم. یه جسم سالم، ذهنی سالم رو هم ساپورت می کنه و اجازه میده انرژی لازم برای دنبال کردن صدای درونمون رو داشته باشیم.
2. هوش ذهنی (MQ – Mental Intelligence): این همون چیزیه که بهش IQ هم میگن؛ توانایی ما برای تفکر منطقی، تحلیل، حل مسئله، خلاقیت و یادگیری. هر چقدر بیشتر یاد بگیریم، مغزمون رو به چالش بکشیم و دنبال دانش باشیم، هوش ذهنیمون قوی تر میشه و می تونیم مسائل رو از زوایای جدید ببینیم.
3. هوش هیجانی (EQ – Emotional Intelligence): هوش هیجانی یعنی اینکه بتونیم احساسات خودمون و بقیه رو درک کنیم، همدلی داشته باشیم، ارتباطات مؤثر برقرار کنیم و توی شرایط مختلف احساساتمون رو مدیریت کنیم. این هوش توی ساختن روابط قوی و کار تیمی حسابی به درد می خوره و باعث میشه با بقیه بهتر کنار بیایم.
4. هوش معنوی (SQ – Spiritual Intelligence): این هوش، قطب نمای اخلاقی ماست. همون وجدانی که بهمون میگه چی درسته و چی غلط. هوش معنوی به ما کمک می کنه هدف و معنای زندگیمون رو پیدا کنیم، با ارزش هامون زندگی کنیم و به یه چیزی بزرگتر از خودمون اعتقاد داشته باشیم. این هوش پایه و اساس بقیه هوش هاست و بهشون جهت میده.

اگه بتونیم این چهار هوش رو توی خودمون تقویت کنیم، ابراز صدای درونمون هم راحت تر میشه. در واقع این هوش ها مثل ابزارهایی هستن که به ما کمک می کنن رسالت شخصیمون رو پیدا کنیم و بهش زندگی ببخشیم.

چطور صدای درونت رو توسعه بدی؟

حالا که فهمیدیم صدای درون چیه و چه هوش هایی برای پیدا کردنش لازمه، کاوی چهار عامل اصلی رو هم برای توسعه این هوش ها و ابراز صدای درون معرفی می کنه:

• چشم انداز (Vision): اول باید بدونی چی میخوای. قبل از اینکه هر کاری رو شروع کنی، یه تصویر واضح از آینده ای که دوست داری خلق کنی، توی ذهنت بساز. این وضوح ذهنی بهت کمک می کنه مسیرت رو گم نکنی.
• نظم (Discipline): داشتن چشم انداز عالیه، اما بدون نظم و انضباط، فقط یه رویا می مونه. نظم یعنی تعهد به انجام کارها، حتی وقتی که انگیزه نداری. یعنی از لذت های لحظه ای بگذری تا به اون چیزی که واقعا برات مهمه، برسی.
• شور و اشتیاق (Passion): شور و اشتیاق همون انرژی درونیه که باعث میشه با عشق و علاقه کار کنی. وقتی یه کاری رو با شور و اشتیاق انجام میدی، دیگه نیازی به کنترل بیرونی نداری، چون انگیزه از خودت میاد.
• وجدان (Conscience): وجدان همون ندای درونیه که بهت میگه چی درسته و چی غلط. این همون قطب نماییه که جهت درست رو نشون میده. کاوی معتقده یه هدف ارزشمند هیچ وقت با ابزار و وسیله های بی ارزش و نادرست به دست نمیاد.

پس، هروقت با استفاده از این چهار بعد (چشم انداز، نظم، شور و اشتیاق، وجدان) صدای درون خودتون رو ابراز می کنید، در اصل دارید یه رهبر شخصی رو به نمایش میذارید.

آزادی انتخاب: بزرگترین هدیه ما

یه نکته خیلی مهم که استفان کاوی روش تاکید می کنه، همون «آزادی انتخاب» ماست. اون میگه بزرگترین هدیه ای که باهاش متولد شدیم، همین توانایی انتخابه. فرق ما با گیاهان که نمی تونن حرکت کنن، یا حیوونا که زندگیشون فقط مجموعه ای از واکنش های غریزیه، اینه که ما می تونیم اقدام بعدی مون رو انتخاب کنیم. شاید نتونیم کنترل کنیم که چی برامون اتفاق می افته، اما قطعا می تونیم تصمیم بگیریم چطور بهش واکنش نشون بدیم. پس اینکه قدم بعدی یه پله بالاتر باشه یا پایین تر، کاملا به خودمون بستگی داره.

مثلا، اگه یه نفر باهات بدرفتاری می کنه، چه رئیست باشه چه یه دوست، یا اگه بقیه سعی می کنن مجبورت کنن کاری رو انجام بدی، این به خودته که تسلیم بشی، کاری در موردش انجام بدی، یا کلا بی خیالش بشی و کنار بکشی. این قدرت انتخاب، یه ابزار فوق العاده برای زندگیه.

الهام بخش بقیه باش: رهبری و هم افزایی توی عمل (Inspire Others)

فقط پیدا کردن صدای درون کافی نیست؛ عادت هشتم یه بخش مهم دیگه هم داره: اینکه الهام بخش بقیه باشیم تا اون ها هم صداشون رو پیدا کنن. این بخش بیشتر در مورد رهبری، ارتباطات و کار تیمی صحبت می کنه.

رهبری یا مدیریت؟ مسئله این است!

کاوی تفاوت بین رهبری و مدیریت رو خیلی روشن بیان می کنه. اون به نقل از وارن بنیس میگه: «مدیریت یعنی انجام صحیح امور و رهبری یعنی انجام امور صحیح.» مدیرها بیشتر روی کارها، برنامه ریزی و اجرای درست تمرکز دارن. اما رهبرها، روی جهت گیری، چشم انداز و اینکه اصلا چه کارهایی باید انجام بشن، تمرکز دارن. یه رهبر واقعی کسیه که صدای درونش رو پیدا کرده و با این صدا، بقیه رو هم به سمت یه هدف مشترک و والاتر هدایت می کنه.

رهبرها تضادها و مشکلات رو انکار نمی کنن یا سرکوبشون نمی کنن؛ اتفاقا اونا رو یه فرصت می بینن. فرصتی برای رشد، برای خلاقیت و برای رسیدن به یه «راه سوم» که برای همه برد-برد باشه.

اعتماد بساز: ستون اصلی هر رابطه ای

مگه میشه بدون اعتماد، کسی رو الهام بخشید؟ اصلا! برقراری ارتباط با بقیه زمانی راحت تر میشه که رابطه تون بر پایه اعتماد بنا شده باشه. هر چقدر بیشتر به هم اعتماد کنید، راحت تر حرف می زنید، بیشتر به حرف های همدیگه فکر می کنید و احتمال اینکه ایده های همدیگه رو بپذیرید، بیشتر میشه. توی دنیای کسب وکار، اعتماد یکی از مهم ترین چیزهایی هست که مدیران باید روش کار کنن؛ چون سرعت اجرا و موفقیت کلی یه شرکت رو تعیین می کنه.

کاوی میگه اعتماد رو میشه به سه روش کلیدی ساخت:

1. به قولت پایبند باش: اگه قولی دادی، حتما بهش عمل کن. اگه ۱۰۰٪ مطمئن نیستی که موفق میشی، پس قول نده. هر حرفی از دهنت بیرون میاد، پاش وایسا. صداقت و عملگرایی، سنگ بنای اعتمادن.
2. مهربون باش: این خیلی ساده و در عین حال فوق العاده قدرتمنده. فقط دوستانه رفتار کن. بگو متشکرم، لطفا و چطور می تونم کمکت کنم؟. از شایعه سازی دوری کن و مثبت بمون. این کارها شاید هزینه ای نداشته باشن، اما تاثیرشون خیلی زیاده.
3. وقتی مجبور شدی، عذرخواهی کن: خب، همه ما اشتباه می کنیم. بهترین کاری که می تونی انجام بدی اینه که فورا اشتباهت رو قبول کنی و فقط بگی متاسفم!. پذیرش مسئولیت اشتباهات، حس اعتماد رو به شدت بالا میبره.

اعتماد البته یه خیابون یه طرفه نیست. فقط با اعتماد تو به بقیه ساخته نمیشه، بلکه با اعتماد به خودت هم ایجاد میشه. چطور این کار رو می کنی؟ با زندگی بر اساس اصولت، با بلوغ فکری، با داشتن ذهنیت فراوانی (یعنی باور به اینکه فرصت برای همه هست)، با داشتن صلاحیت فنی توی کارت، با تفکر استراتژیک و با هوشیاری.

بقیه رو توانمند کن!

یکی از قوی ترین راه ها برای الهام بخشیدن و توانمندسازی بقیه، اینه که بهشون قدرت بدی؛ واقعا قدرت رو بهشون بسپری! البته این به این معنی نیست که مثلا به یه کارآموز اجازه بدی شرکت رو اداره کنه، نه! اما همیشه سعی کن مسئولیت و کنترل کارکنانت رو روی کار خودشون گسترش بدی.

مثلا، اگه یه تیم نظافت داری، بهشون اجازه بده خودشون تصمیم بگیرن که از چه محصولاتی استفاده کنن، چه نوع دستکشی بپوشن، کدوم جاروبرقی رو امتحان کنن، چطور برنامه ریزی کنن و الی آخر. کاوی معتقده «بالاترین سطح رضایت کارمندان وقتیه که حس کنن بخشی از چیزی هستن، بهشون اعتماد شده و توانایی تصمیم گیری دارن.» داشتن آزادی توی گرفتن این تصمیمات مهم درباره کارشون، باعث میشه که حس کنن انگیزه بیشتری دارن و البته بهشون کمک می کنه که به تصمیمات آینده تو هم اعتماد کنن.

جالبه بدونید که این موضوع توی دوستی ها هم صدق می کنه! از دوستات کمک بخواه، بهشون اعتماد کن تا نقش خودشون رو انجام بدن و ببین رابطهتون چطور رشد می کنه.

پیدا کردن «راه سوم»: حل تعارضات به روش برد-برد

توی هر سازمانی، اختلافات و تعارضات پیش میاد. کاوی میگه بهترین روش برای حل و فصل این مشکلات، پیدا کردن یه «راه سوم» یا همون «جایگزین سوم» هست. این راه حل نه راه حل منه، نه راه حل تو؛ بلکه راه حل «ما» هست. یعنی چی؟

یه راه سوم قابل اجرا، نیاز به یه ذهنیت کاملا جدید داره. این یعنی اینکه باید اراده داشته باشی به ایده های خلاقانه توجه کنی، دیدگاه طرف مقابل رو واقعا درک کنی و قبل از اینکه حتی ایده ها قابل اجرا بشن، یه گفتگوی سازنده دو طرفه داشته باشی.

خب، چطور میشه یه راه سوم ایجاد کرد که به جای اینکه باعث تضاد بشه، صدای افراد رو با هم ترکیب کنه؟ برای این کار باید به این دو سوال اساسی جواب بدیم:

1. آیا این راه حل جایگزینی که دنبالش هستیم، بهتر از راه حل های پیشنهادی من یا طرف مقابل هست؟
2. آیا این قانون ساده رو قبول داری که هیچ طرفی نمی تونه نظر شخصی خودش رو بگه تا زمانی که نظر طرف مقابل رو یک بار تکرار کنه و مطمئن بشه که اون رو کامل فهمیده؟

اگه هر دو طرف این دو سوال رو تایید کردن، اون وقت شانس این هست که با همکاری هم یه برنامه ای بریزید که انرژی هم افزایی داشته باشه و برای هر دو کارآمد باشه. این رویکرد باز هم باید برد-برد باشه، نه جوری که اگه یه طرف برنده بشه طرف دیگه ببازه. یادتون باشه که هم افزایی هرگز به معنای مصالحه نیست. هم افزایی وقتی به وجود میاد که هر دو طرف تایید کنن که راه حل حاصله، حتی از راه حل های اولیه خودشون هم بهتره. وقتی راه حل جایگزین طراحی شد، باید اونقدر جذاب باشه که هر دو طرف به انجامش علاقه مند باشن.

رهبران واقعی تضادها را انکار یا سرکوب نکرده و از آن ها اجتناب نمی ورزند، بلکه آن را یک فرصت می بینند.

عادت هشتم رو عملی کن: از فکر تا عمل!

خب، تا اینجا کلی مفهوم خوب و به درد بخور یاد گرفتیم. اما کتابی که فقط تئوری باشه، به درد نمیخوره، درسته؟ استفان کاوی توی «عادت هشتم» کلی راهکار عملی هم میده که چطور این ایده ها رو توی زندگی و کارمون پیاده کنیم. اینجا چند تا از مهمتریناشون رو با هم مرور می کنیم:

چطور ایده های کتاب رو توی زندگیت پیاده کنی؟

1. همیشه روی اهدافی که بیشترین اهمیت رو دارن تمرکز کن: راستش، اگه بخوایم همه کارها رو با هم انجام بدیم، آخرش هیچ کاری رو درست انجام نمیدیم. باید واقعا اولویت بندی کنیم و انرژی و زمانمون رو بذاریم روی اون اهدافی که بیشترین اهمیت رو دارن و با صدای درونمونه. این یعنی «اولویت دادن به اولویت ها».
2. یه تابلوی امتیاز بساز که همه دل شون بخواد ازش استفاده کنن: برای اینکه پیشرفتت رو ببینی و انگیزه بگیری، یه جور «تابلوی امتیاز» یا سیستم اندازه گیری بساز. این تابلو میتونه یه لیست ساده، یه نمودار، یا حتی یه اپلیکیشن باشه. مهم اینه که بصری باشه و بهت نشون بده که چقدر جلو رفتی. وقتی می بینی داری پیشرفت می کنی، خود به خود انگیزه بیشتری برای ادامه دادن پیدا می کنی.
3. اهداف بزرگ رو به اقدامات خیلی کوچک و مشخص تبدیل کن: یه هدف بزرگ و دست نیافتنی، ممکنه ترسناک به نظر برسه و باعث بشه حتی شروع هم نکنی. کاوی میگه اهداف بزرگ رو بشکن به قدم های کوچیک و قابل مدیریت. مثلا اگه میخوای یه کتاب بنویسی، هدف اولت میتونه فقط نوشتن یه صفحه در روز باشه. این قدم های کوچیک، خیلی راحت تر به نظر میان و انجامشون باعث میشه حس موفقیت کنی و به جلو حرکت کنی.
4. یکدیگر رو نسبت به دستیابی به نتایج مسئول نگه دارید: مسئولیت پذیری متقابل توی یه تیم یا حتی توی یه خانواده، خیلی مهمه. وقتی همه اعضا به همدیگه تعهد دارن و همدیگه رو برای رسیدن به اهداف حمایت می کنن، انرژی جمعی چندین برابر میشه. اگه کسی اشتباه کرد، به جای سرزنش، با هم راه حل پیدا کنید و از همدیگه درس بگیرید.

این اصول هم برای افراد کاربرد دارن و هم برای سازمان ها. یه سازمان می تونه با توانمندسازی کارمنداش، ایجاد اعتماد، و تشویق به پیدا کردن راه سوم، به یه محیط عالی برای شکوفایی افراد تبدیل بشه. و یه فرد هم می تونه با پیدا کردن و ابراز صدای درونش، نه تنها خودش به عالی بودن برسه، بلکه الهام بخش اطرافیانش هم باشه.

چند جمله و نقل قول توپ از کتاب عادت هشتم

کتاب عادت هشتم پر از جملات قصار و پرمعنیه که واقعا آدم رو به فکر فرو می بره. اینجا چند تا از اون ها رو با هم می خونیم:

• از این پس، دانش شاه کلید خواهد بود. جهان دیگر نه بر کار متمرکز خواهد بود، نه بر مواد اولیه و نه بر انرژی، بلکه در حال متمرکز شدن روی دانش است. این جمله نشون میده که چقدر کاوی آینده نگر بوده و ارزش دانش رو توی عصر جدید فهمیده.
• قدرت هیچ چیز به اندازه ایده ای نیست که وقتش رسیده باشد. این یعنی باید هوشیار باشیم و وقتی یه ایده درست توی زمان درستش میاد، ازش استفاده کنیم.
• ما خود باید آن تغییری باشیم که می خواهیم در جهان اتفاق بیفتد. یه جمله الهام بخش از گاندی که کاوی هم ازش استفاده می کنه تا بهمون یادآوری کنه تغییر از خود ما شروع میشه.
• در بلند مدت، شخصیت عامل تعیین کننده در زندگی یک فرد، و یک ملت است. اهمیت شخصیت و اصول اخلاقی توی موفقیت های پایدار.

مردم به سادگی وقتی در کاری خوب هستند، احساس بهتری دارند.

این نقل قول ساده، اما عمیق، نشون میده که چقدر مهمه کاری رو پیدا کنیم که توش استعداد داریم و ازش لذت می بریم. چون وقتی تو کاری خوبیم، ناخودآگاه حس بهتری داریم و این حس خوب، ما رو به سمت پیشرفت بیشتر هل میده. این همون کشف صدای درونه که کاوی بهش اشاره می کنه.

جمع بندی: عالی بودن، مقصد نهایی عادت هشتمه

دیدین چقدر حرف برای گفتن داشت این کتاب؟ «عادت هشتم: از تاثیرگذاری به سمت عالی بودن» واقعا یه نقشه ی راه برای زندگی توی دنیای پر سرعت امروزه. استفان کاوی توی این کتاب بهمون یاد میده که دیگه فقط موثر بودن کافی نیست، باید به دنبال عالی بودن باشیم. عالی بودنی که از درونمون سرچشمه می گیره، از کشف «صدای درون» خودمون.

صدای درون همون نقطه تلاقی استعداد، شور و اشتیاق، نیاز دنیا و وجدان ماست. وقتی این صدا رو پیدا می کنیم، دیگه زندگی و کارمون یه معنای عمیق تر پیدا می کنه و تبدیل به یه رسالت میشه. برای تقویت این صدا هم باید روی چهار هوش فیزیکی، ذهنی، هیجانی و معنوی خودمون کار کنیم و از عوامل توسعه صدا مثل چشم انداز، نظم، شور و اشتاق و وجدان استفاده کنیم.

اما داستان به همین جا ختم نمیشه. بعد از اینکه صدای خودمون رو پیدا کردیم، نوبته که الهام بخش بقیه باشیم. با ساختن اعتماد، توانمندسازی دیگران و پیدا کردن «راه سوم» توی حل تعارضات، می تونیم یه محیط برد-برد برای همه ایجاد کنیم و به عالی بودن جمعی برسیم.

در نهایت، برای عملی کردن همه این ها، کاوی بهمون میگه که چطور اهدافمون رو اولویت بندی کنیم، پیشرفتمون رو بسنجیم (همون تابلوی امتیاز!)، اهداف بزرگ رو به قدم های کوچیک تقسیم کنیم و از همه مهم تر، در برابر هم مسئولیت پذیر باشیم.

پس چی منتظرین؟ سفر کشف صدای درونتون رو شروع کنید. هر کدوم از ما یه صدای منحصر به فرد داریم که منتظره کشف بشه. وقتی این صدا رو پیدا کردی و باهاش زندگی کردی، نه تنها خودت به عالی بودن می رسی، بلکه نور امید و الهام رو برای بقیه هم روشن می کنی. یادمون باشه، عالی بودن یه انتخابه، یه مسیر که هر روز میشه توش قدم برداشت. امیدوارم این خلاصه بهتون کمک کرده باشه تا قدم های اول رو محکم تر بردارید.