تفاوت اتریوم و اتریوم کلاسیک

فرق اصلی بین اتریوم (ETH) و اتریوم کلاسیک (ETC) ریشه های تاریخی و فلسفی عمیقی دارد که به هک DAO در سال ۲۰۱۶ برمی گردد؛ واقعه ای که باعث شد جامعه اتریوم به دو شاخه تقسیم شود و هر کدام مسیر فنی و توسعه ای متفاوتی را در پیش بگیرند، به طوری که امروزم اتریوم از الگوریتم اثبات سهام (PoS) استفاده می کند و اتریوم کلاسیک روی اثبات کار (PoW) وفادار مانده است.

در دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال، اسم اتریوم (Ethereum) همیشه کنار بیت کوین می آید و خودش را به عنوان دومین قدرت بزرگ بازار ثابت کرده. اتریوم فقط یک ارز دیجیتال نیست؛ یک پلتفرم وسیع برای ساخت هزاران اپلیکیشن غیرمتمرکز، قراردادهای هوشمند، پروژه های دیفای (DeFi) و ان اف تی (NFT) است. اما شاید کمتر کسی بداند که در دل همین خانواده، یک برادر بزرگتر اما کمی متفاوت به اسم اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) هم وجود دارد.

شاید بپرسید: «این دو تا که اسمشون یکیه، پس فرقشون چیه؟» سوال خوبیه! راستش را بخواهید، داستان اتریوم و اتریوم کلاسیک، داستانی پر از فراز و نشیب، فلسفه، و البته یک هک تاریخی است که مسیر یکی از بزرگترین بلاک چین های دنیا را برای همیشه عوض کرد. در این مقاله می خواهیم با هم سفر کنیم به دل این داستان، ببینیم این دو تا خواهر و برادر هم خون چطور از هم جدا شدند، چه تفاوت هایی با هم دارند و هر کدوم چه آینده ای در پیش رویشان می بینند.

ریشه های جدایی: داستان هک The DAO و تولد اتریوم کلاسیک

برای اینکه بفهمیم اتریوم و اتریوم کلاسیک از کجا سر و کله شان پیدا شد، باید برگردیم به سال ۲۰۱۶، یعنی سال های اولیه تولد اتریوم. در آن زمان، یک پروژه جاه طلبانه به اسم The DAO (دائو) روی شبکه اتریوم راه افتاد. The DAO در واقع یک صندوق سرمایه گذاری غیرمتمرکز و خودگردان بود که قرار بود بودجه پروژه های جدید را تامین کند و همه تصمیماتش با رای اعضا گرفته شود. این ایده، حسابی سر و صدا کرد و در مدت کوتاهی، تونست بیش از ۱۵۰ میلیون دلار سرمایه (به اتر) جذب کنه. به زبان ساده تر، The DAO می خواست کاری کنه که پول سرمایه گذارها برای پروژه های جدید، بدون هیچ واسطه ای و کاملاً شفاف، هزینه بشه.

The DAO چطور هک شد؟

متاسفانه، این رویای قشنگ خیلی زود به کابوس تبدیل شد. در ژوئن ۲۰۱۶، یک هکر ناشناس (یا گروهی از هکرها) از یک نقص امنیتی در کدهای The DAO سوءاستفاده کرد و حدود ۵۰ میلیون دلار اتر (که اون موقع ارزش خیلی زیادی داشت) رو به یک آدرس دیگه منتقل کرد. این اتفاق، شوک بزرگی به جامعه نوپای اتریوم وارد کرد. تصورش رو بکنید، یک پروژه ی بزرگ که کلی سرمایه جذب کرده، هک شده و پول مردم در خطر بود!

بحران جامعه و فلسفه Code is Law

بعد از هک، جامعه اتریوم به دو گروه بزرگ تقسیم شد. یک گروه می گفتند: «باید کاری کنیم! بلاک چین باید تغییر کنه و پول ها به صاحبان اصلی شون برگرده.» این گروه معتقد بودند که جامعه باید برای جبران این خسارت دخالت کنه، حتی اگه به معنی تغییر تاریخچه بلاک چین باشه. اون ها می گفتند اخلاقی نیست که بخاطر یک باگ، مردم ضرر کنند.

در مقابل، گروه دیگه ای که اقلیت بودند، سرسختانه روی اصول اولیه بلاک چین پافشاری می کردند. شعار اون ها این بود: Code is Law یعنی «کد، قانون است». این گروه می گفتند بلاک چین یعنی تغییرناپذیری. یعنی هر اتفاقی که روی شبکه افتاد، دیگه نمی شه تغییرش داد، حتی اگه به قیمت از دست رفتن پول باشه. اون ها معتقد بودند اگه بخاطر یک هک، تاریخچه بلاک چین رو عوض کنیم، دیگه به اصول غیرمتمرکز بودنش پایبند نیستیم و بلاک چین دیگه بلاک چین نیست! به نظرشون اگه یک بار این کار رو بکنیم، ممکنه دفعه های بعدی هم به بهانه های دیگه تاریخچه رو عوض کنیم و اینجوری اعتماد به کل سیستم از بین میره.

هاردفورک و تولد اتریوم کلاسیک

بعد از بحث و جدل های فراوان، تیم اصلی توسعه دهندگان اتریوم به رهبری ویتالیک بوترین (خالق اتریوم) تصمیم گرفتند به خواست اکثریت جامعه عمل کنند و یک «هاردفورک» انجام دهند. هاردفورک یعنی چی؟ یعنی یک تغییر اساسی در پروتکل شبکه که باعث می شه بلاک چین به دو شاخه تقسیم بشه. شاخه جدید، تمام تراکنش های قبل از هک رو شامل می شد، اما تراکنش های هک رو «خنثی» کرد و پول ها رو به صاحبان اصلی برگردوند. این شاخه جدید، همون اتریومی شد که امروز می شناسیم و با نماد ETH معامله می شه.

اما اون گروه اقلیت که به Code is Law وفادار بودند، تصمیم گرفتند روی همون زنجیره اصلی و بدون تغییر باقی بمونند. اون ها اسم این زنجیره رو گذاشتند «اتریوم کلاسیک» و ارز دیجیتالش هم با نماد ETC شناخته می شه. اینجوری بود که از دل یک هک و یک جدال فلسفی، دو تا بلاک چین با ریشه های مشترک اما مسیرهای متفاوت متولد شدند.

هک DAO نه تنها نقطه عطفی در تاریخ اتریوم بود، بلکه سوالات مهمی درباره ماهیت بلاک چین، تغییرناپذیری و نقش جامعه در تصمیم گیری های پروتکل ها به وجود آورد.

جدول مقایسه کلیدی اتریوم (ETH) و اتریوم کلاسیک (ETC) در یک نگاه

حالا که فهمیدیم این دو از کجا اومدن، بیایید نگاهی به تفاوت های اصلی و کلیدی شون بندازیم تا قضیه براتون شفاف تر بشه:

معیار	اتریوم (ETH)	اتریوم کلاسیک (ETC)
تاریخچه شکل گیری	نتیجه هاردفورک بعد از هک The DAO (زنجیره جدید)	زنجیره اصلی و بدون تغییر پس از هک The DAO
الگوریتم اجماع فعلی	اثبات سهام (PoS) پس از The Merge (شهریور 1401)	اثبات کار (PoW)
عرضه توکن	نامحدود (با مکانیزم سوزاندن برای کنترل تورم و تبدیل به دارایی ضدتورمی)	محدود (حدود 210 میلیون ETC، شبیه بیت کوین)
هدف اصلی و فلسفه	توسعه پذیری، نوآوری، مقیاس پذیری بالا، محیط زیست دوستی، به روزرسانی های مداوم	وفاداری به اصول اولیه بلاک چین، تغییرناپذیری (Code is Law)، تمرکززدایی مطلق
جامعه و اکوسیستم	بسیار بزرگتر، فعال تر و دارای حمایت بنیاد اتریوم و شرکت های بزرگ؛ اکثر پروژه های بزرگ DeFi و NFT روی آن هستند	کوچکتر اما وفادارتر به اصول اولیه؛ اکوسیستم با پروژه های کمتر و کمتر نوآوری رادیکال
ارزش بازار و قیمت	دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار، قیمت بالاتر و نقدشوندگی بیشتر	ارزش بازار و قیمت به مراتب پایین تر، نقدشوندگی کمتر
امنیت (ملاحظات)	امنیت بالا با مکانیزم PoS (مجازات اعتبارسنج های مخرب)، مقاومت بیشتر در برابر حملات 51%	آسیب پذیر در برابر حملات 51% (بارها تجربه شده)، جامعه تلاش می کند امنیت را بالا ببرد (مثال: فورک تانوس)
سرعت توسعه و به روزرسانی	سرعت توسعه بسیار بالا، به روزرسانی های متعدد و برنامه ریزی شده (شاردینگ، لایه ۲)	توسعه کندتر، به روزرسانی های کمتر و عمدتاً بر پایه حفظ پایداری

تفاوت های بنیادین فنی و عملیاتی

حالا بیایید کمی عمیق تر بشیم و ببینیم از نظر فنی، این دو تا چه فرقی با هم دارند. این تفاوت ها واقعاً مهم اند و آینده هر دو شبکه رو مشخص می کنند.

الگوریتم اجماع (Consensus Mechanism)

اینجا یکی از بزرگترین و مهمترین تفاوت ها بین اتریوم و اتریوم کلاسیک وجود داره:

• اتریوم (ETH): بعد از آپدیت بزرگ و تاریخی The Merge در شهریور ۱۴۰۱، اتریوم از الگوریتم اثبات کار (Proof-of-Work یا PoW) به اثبات سهام (Proof-of-Stake یا PoS) مهاجرت کرد. این یعنی چی؟ قبلاً ماینرها با مصرف برق زیاد و حل مسائل پیچیده بلاک ها رو تایید می کردند. اما الان در PoS، ولیدیتورها (اعتبارسنج ها) با استیک کردن (قفل کردن) مقداری از اتر خودشون، حق تایید تراکنش ها و اضافه کردن بلاک های جدید رو پیدا می کنند. مزایای این کار چیه؟ مصرف انرژی به شدت کاهش پیدا می کنه (تقریباً ۹۹.۹۵٪ کمتر)، مقیاس پذیری و سرعت تراکنش ها خیلی بهتر می شه و به محیط زیست هم کمتر آسیب می رسه.
• اتریوم کلاسیک (ETC): در مقابل، اتریوم کلاسیک همچنان به الگوریتم اثبات کار (PoW) وفادار مونده. اون ها معتقدند PoW امنیت بیشتری داره و تمرکززدایی رو بهتر حفظ می کنه، چون هر کسی با داشتن سخت افزار مناسب می تونه ماینر بشه. البته، این وفاداری به PoW معایبی هم داره؛ مثل مصرف انرژی بالا و محدودیت در مقیاس پذیری. یعنی ETC هنوز هم با ماینرها و مصرف برق زیاد کار می کنه، درست مثل بیت کوین.

مقیاس پذیری و نقش شاردینگ در اتریوم

یکی از بزرگترین چالش های بلاک چین ها، مقیاس پذیریه؛ یعنی چقدر می تونن تراکنش ها رو در ثانیه پردازش کنن و چقدر می تونن رشد کنن. اتریوم همیشه دنبال راه هایی برای حل این مشکل بوده:

• اتریوم (ETH): با انتقال به PoS، اتریوم قدم بزرگی برای مقیاس پذیری برداشت، اما این تازه اول راهه. برنامه های آینده اتریوم شامل شاردینگ (Sharding) و استفاده گسترده از لایه ۲ (Layer 2) هستش. شاردینگ یعنی تقسیم کردن شبکه به بخش های کوچکتر (شارد) که هر کدوم می تونن تراکنش ها رو به صورت موازی پردازش کنن. این کار باعث می شه تعداد تراکنش در ثانیه (TPS) به شکل چشمگیری افزایش پیدا کنه و اتریوم بتونه تعداد بسیار بیشتری کاربر و پروژه رو پشتیبانی کنه.
• اتریوم کلاسیک (ETC): ETC برنامه ریزی جدی برای شاردینگ یا راه حل های مقیاس پذیری مشابه اتریوم نداره. اون ها بیشتر روی پایداری و حفظ اصول اولیه تمرکز کرده اند. این یعنی ETC از نظر سرعت پردازش تراکنش ها و ظرفیت شبکه، همچنان محدودیت های PoW رو داره و برای پذیرش انبوه، با چالش های جدی تری روبروست.

توکنومیکس و مدل عرضه

مدل عرضه توکن هم یکی دیگه از تفاوت های مهمه که روی ارزش بلندمدت هر دو ارز تاثیر می ذاره:

• ETH: عرضه اتر نامحدوده، اما بعد از آپدیت EIP-1559 و The Merge، اتریوم مکانیزم سوزاندن (Burning) توکن رو اضافه کرده. یعنی بخشی از کارمزدهای تراکنش ها سوزونده می شه و از چرخه خارج می شه. این مکانیزم باعث شده که نرخ تورم اتر کنترل بشه و در بعضی مواقع، حتی اتر به یک دارایی «ضدتورمی» (Deflationary) تبدیل بشه؛ یعنی مقدارش در گردش کم و کمتر بشه. این موضوع می تونه در بلندمدت روی ارزش اتر تاثیر مثبت بذاره.
• ETC: اتریوم کلاسیک یک عرضه ثابت و محدود داره، دقیقاً مثل بیت کوین. حداکثر تعداد ETCهایی که می تونن تولید بشن، حدود ۲۱۰ میلیون توکن هستش. این مدل، با هدف ایجاد کمیابی و ارزش گذاری بلندمدت مشابه بیت کوین طراحی شده.

تفاوت ها در جامعه، ارزش و اکوسیستم

دیدگاه های مختلف، باعث شده جامعه های متفاوتی هم برای اتریوم و اتریوم کلاسیک شکل بگیره که این تفاوت ها در نهایت روی ارزش و اکوسیستم هر کدوم تاثیر می ذارن.

جامعه توسعه دهندگان و کاربران

• اتریوم (ETH): خب، اینو دیگه همه می دونن. اتریوم بزرگترین و فعال ترین جامعه توسعه دهندگان و کاربران رو تو دنیای بلاک چین داره. بنیاد اتریوم، شرکت های بزرگ، و هزاران برنامه نویس از سراسر دنیا دارن روی این شبکه کار می کنن، نوآوری های جدید رو معرفی می کنن و روز به روز قابلیت های اتریوم رو بیشتر می کنن. هر مشکلی هم پیش بیاد، یک تیم بزرگ آماده حل کردنشه. این جامعه پویا و خلاق، موتور محرک رشد و پذیرش اتریوم هستش.
• اتریوم کلاسیک (ETC): جامعه اتریوم کلاسیک خیلی کوچکتره. این جامعه عمدتاً شامل کسایی می شه که به اصول اولیه Code is Law و تغییرناپذیری بلاک چین اعتقاد سفت و سختی دارند. اون ها کمتر به سمت نوآوری های رادیکال و تغییرات بزرگ می رن و بیشتر روی پایداری و حفظ ماهیت اصلی شبکه تمرکز دارند. این باعث می شه سرعت توسعه روی ETC کمتر باشه.

ارزش بازار و پذیرش عمومی

اینجا دیگه تفاوت ها خیلی بارزه:

• اتریوم (ETH): اتریوم، بعد از بیت کوین، دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازاره. قیمت بالاتری داره، نقدشوندگیش بالاتره و تقریباً تو همه صرافی ها قابل معامله است. بیشتر سرمایه گذارای بزرگ، نهادها و شرکت ها، اتریوم رو به عنوان یک دارایی مهم می شناسن و روش سرمایه گذاری می کنند. پروژه های خیلی زیادی روی اتریوم ساخته شده و همین پذیرش عمومی و نوآوری ها، به ارزش بازارش حسابی کمک کرده.
• اتریوم کلاسیک (ETC): ارزش بازار اتریوم کلاسیک به مراتب کمتر از اتریومه. قیمتش هم خیلی پایینه. این نشون دهنده اینه که جامعه و سرمایه گذاران کمتر بهش توجه می کنند و نقدشوندگیش هم کمتره. البته این دلیل نمی شه که هیچ ارزشی نداشته باشه؛ برای بعضی ها، فلسفه ETC خودش یک ارزش بزرگه.

پروژه ها و اکوسیستم DApps، DeFi و NFT

همونطور که گفتیم، اتریوم یک پلتفرم برای ساخت برنامه هاست. اکوسیستم هر کدوم از این دو هم خیلی با هم فرق داره:

• اتریوم (ETH): اتریوم پلتفرم اصلی و شماره یک برای تقریباً تمام نوآوری های بزرگ تو فضای کریپتوئه. بیشتر پروژه های بزرگ دیفای مثل Uniswap، Aave و Compound، پلتفرم های ان اف تی مثل OpenSea، بازی های بلاک چینی و هزاران اپلیکیشن غیرمتمرکز (DApps) روی اتریوم ساخته شدن. این اکوسیستم عظیم، باعث شده اتریوم یک شبکه زنده و پویا باشه و کاربردهای واقعی زیادی داشته باشه.
• اتریوم کلاسیک (ETC): اکوسیستم اتریوم کلاسیک خیلی کوچکتره. پروژه های کمتری روش ساخته شدن و بیشتر اون هایی هم که هستند، به فلسفه اصلی Code is Law پایبندند. نوآوری های جدید در دیفای و ان اف تی کمتر به ETC راه پیدا کردن و اغلب توسعه دهنده ها ترجیح می دن روی شبکه اتریوم (ETH) کار کنن، چون جامعه کاربری و منابع بیشتری داره.

ملاحظات امنیتی و چالش ها

امنیت همیشه حرف اول رو توی دنیای بلاک چین می زنه. اینجا هم این دو تا تفاوت هایی با هم دارند که مهمه بدونیم.

حملات ۵۱ درصدی در اتریوم کلاسیک

یکی از بزرگترین چالش های شبکه های مبتنی بر اثبات کار (PoW) که قدرت هش کمتری دارند، خطر حملات ۵۱ درصدی است. یعنی چی؟ یعنی اگر یک گروه یا فردی بتونه بیش از ۵۱ درصد قدرت هش شبکه رو در دست بگیره، می تونه تراکنش ها رو دستکاری کنه، تراکنش های خودش رو تایید کنه و حتی تراکنش های بقیه رو برگردونه (دابل اسپندینگ یا دو بار خرج کردن). متاسفانه، اتریوم کلاسیک به دلیل قدرت هش نسبتاً کمترش در مقایسه با اتریوم (قبل از Merge) یا بیت کوین، چندین بار هدف حملات ۵۱ درصدی قرار گرفته. این حملات باعث شده نگرانی هایی درباره امنیت این شبکه به وجود بیاد و به اعتبارش لطمه بزنه. البته جامعه اتریوم کلاسیک تلاش هایی برای افزایش امنیت شبکه انجام داده (مثلاً با فورک تانوس که الگوریتم هش رو تغییر داد)، اما همچنان این ریسک وجود داره.

چالش های امنیتی در PoS اتریوم

انتقال اتریوم به اثبات سهام (PoS) هم چالش های امنیتی خاص خودش رو داره، هرچند از نوع متفاوته. مثلاً نگرانی هایی درباره تمرکز سهام ها در دست تعداد کمی از ولیدیتورهای بزرگ یا حملات جریمه زدایی (Slashing) وجود داره. اما تیم اتریوم راه حل های قوی برای این مسائل پیش بینی کرده؛ مثل مکانیزم جریمه برای ولیدیتورهایی که درست کار نمی کنند یا قصد مخرب دارند (Slashing). این مکانیزم باعث می شه ولیدیتورها انگیزه قوی برای راستگویی و درستی داشته باشند و به امنیت شبکه کمک می کنه.

جنبه های سرمایه گذاری: کدامیک برای شما مناسب تر است؟

حالا که تفاوت ها رو فهمیدیم، شاید سوال اصلی این باشه: «کدوم یکی برای سرمایه گذاری بهتره؟ ETH یا ETC؟» راستش رو بخواهید، جواب این سوال کاملاً بستگی به اهداف، میزان تحمل ریسک و دیدگاه شما به دنیای کریپتو داره.

پتانسیل رشد و نوآوری

• اتریوم (ETH): اگر شما به دنبال نوآوری، تکنولوژی های جدید و پتانسیل رشد بیشتر هستید، اتریوم (ETH) گزینه جذاب تری به نظر می رسه. به روزرسانی های مداوم (مثل شاردینگ و بهبود لایه ۲)، اکوسیستم عظیم پروژه های DeFi، NFT و DApps، و حمایت یک جامعه بزرگ و فعال، نشون می ده که اتریوم هنوز کلی حرف برای گفتن داره و می تونه در آینده هم نقش مهمی در فضای بلاک چین ایفا کنه. این یعنی پتانسیل برای افزایش ارزش و بازدهی سرمایه در بلندمدت بالاست.
• اتریوم کلاسیک (ETC): ETC بیشتر برای کسانی مناسبه که به اصول اولیه بلاک چین، یعنی تغییرناپذیری مطلق و Code is Law، اعتقاد راسخ دارند. پتانسیل رشدش کمتره، چون نوآوری ها و به روزرسانی های بزرگی نداره. سرمایه گذاری روی ETC بیشتر شبیه به سرمایه گذاری روی یک نماد تاریخی و فلسفی از بلاک چین اولیه است تا یک پروژه با پتانسیل رشد انفجاری.

ریسک های مشترک

یادتون باشه، چه ETH بخرید و چه ETC، هر دو ارز دیجیتال هستند و از نوسانات بازار کلی رمزارزها، تغییرات رگولاتوری دولت ها و عوامل کلان اقتصادی (مثل تورم و رکود) تاثیر می پذیرند. یعنی اگه کل بازار بریزه، احتمالاً این دو تا هم باهاش می ریزن و اگه بازار رشد کنه، این ها هم رشد می کنند. پس همیشه این ریسک های عمومی رو در نظر داشته باشید.

نکات تصمیم گیری

قبل از اینکه تصمیم بگیرید، چند تا نکته رو در نظر بگیرید:

• افق سرمایه گذاری: آیا دنبال سود کوتاه مدت هستید یا دید بلندمدت دارید؟ اتریوم با برنامه های توسعه ای آینده نگرش، شاید برای سرمایه گذاری بلندمدت مناسب تر باشه.
• میزان تحمل ریسک: چقدر ریسک پذیرید؟ ETC به خاطر ریسک حملات ۵۱ درصدی و اکوسیستم کوچکتر، ممکنه ریسک بالاتری داشته باشه.
• هدف از سرمایه گذاری: آیا فقط دنبال سود مالی هستید یا به فلسفه و ایدئولوژی پشت هر پروژه هم اهمیت می دید؟ اگه فلسفه Code is Law براتون مهمه، ETC ممکنه جذاب تر باشه.

در نهایت، مثل همیشه می گم: خودتون تحقیق کنید! (Do Your Own Research – DYOR). هیچ توصیه ای برای خرید یا فروش این ارزها نیست و تصمیم نهایی همیشه با شماست.

مصرف انرژی: تفاوت ها و راهکارها

این روزها، بحث محیط زیست و مصرف انرژی بلاک چین ها حسابی داغه. اینجا هم اتریوم و اتریوم کلاسیک مسیرهای خیلی متفاوتی رو رفتن.

مقایسه مصرف انرژی PoW و PoS

همونطور که گفتیم، اتریوم کلاسیک هنوز از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می کنه. PoW نیازمند دستگاه های ماینینگ قوی و مصرف برق خیلی زیاده. ماینرها برای پیدا کردن جواب مسائل ریاضی و تایید تراکنش ها، باید قدرت پردازشی عظیمی رو به کار بگیرن که نتیجه اش مصرف برق در حد و اندازه های یک کشور کوچیکه. این یعنی ETC، مثل بیت کوین، یک شبکه پرمصرف از نظر انرژی محسوب می شه.

اما اتریوم (ETH)، بعد از انتقال به اثبات سهام (PoS) با آپدیت The Merge، داستانش کاملاً فرق کرده. در PoS، ولیدیتورها دیگه نیازی به سخت افزارهای قوی و مصرف برق زیاد ندارند؛ اون ها فقط با استیک کردن اترشون و نگه داشتن یک نود روی یک کامپیوتر معمولی، تراکنش ها رو تایید می کنند. این تغییر باعث شده مصرف انرژی شبکه اتریوم تقریباً ۹۹.۹۵ درصد کمتر بشه! تصورش رو بکنید، این یک جهش بزرگ به سمت پایداری محیط زیستی برای یکی از بزرگترین بلاک چین های دنیاست.

تاثیر زیست محیطی

تفاوت در مصرف انرژی بین این دو، تاثیر خیلی بزرگی روی محیط زیست داره. شبکه های PoW به خاطر مصرف برق بالا، سهم قابل توجهی در انتشار گازهای گلخانه ای و گرمایش زمین دارند. این موضوع هم از طرف فعالان محیط زیست و هم از طرف دولت ها مورد انتقاد قرار گرفته. اما شبکه های PoS مثل اتریوم جدید، به مراتب سازگارتر با محیط زیست هستند و می تونند به رشد پایدار تکنولوژی بلاک چین کمک کنند.

تلاش ها برای کاهش مصرف

درسته که ETC هنوز PoW هست، اما جامعه اش بی کار ننشسته. اون ها هم سعی می کنند با بهینه سازی الگوریتم ها و تلاش برای استفاده از منابع انرژی پایدارتر، مصرف انرژی رو کمتر کنند. البته این راهکارها در مقایسه با انتقال به PoS اتریوم، تاثیر کمتری دارند.

این تفاوت در مصرف انرژی، برای سرمایه گذارانی که به جنبه های پایداری و مسئولیت اجتماعی اهمیت می دهند، یک عامل مهم در تصمیم گیری محسوب می شه.

نتیجه گیری

همونطور که دیدیم، اتریوم و اتریوم کلاسیک، با اینکه ریشه های مشترکی دارند، اما هر کدوم راه خودشون رو رفتن و الان دو دنیای متفاوت هستند. همه چیز از اون هک تاریخی The DAO شروع شد که اتریوم رو به سمت نوآوری و مقیاس پذیری با PoS و شاردینگ سوق داد، در حالی که اتریوم کلاسیک به اصول اولیه Code is Law و اثبات کار (PoW) وفادار موند.

اگه دنبال یک اکوسیستم بزرگ، پر از نوآوری، با پتانسیل رشد بالا و مصرف انرژی کم هستید، اتریوم (ETH) احتمالاً گزینه بهتری برای شماست. اما اگه به اصول سرسختانه تغییرناپذیری بلاک چین و تمرکززدایی مطلق اعتقاد دارید، و آماده پذیرش ریسک های بالاتر و رشد کندتر هستید، اتریوم کلاسیک (ETC) می تونه انتخاب شما باشه.

در نهایت، انتخاب بین ETH و ETC کاملاً به دیدگاه و اهداف خودتون بستگی داره. مهم اینه که قبل از هر سرمایه گذاری، حسابی تحقیق کنید، ریسک ها رو بسنجید و با چشم باز وارد این بازار پرنوسان بشید. امیدوارم این مقاله بهتون کمک کرده باشه تا تصویر روشن تری از تفاوت های این دو برادر هم خون بلاک چینی پیدا کنید.