زمان پایان استخراج اتریوم

استخراج اتریوم در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ (۲۴ شهریور ۱۴۰۱) با موفقیت آپدیت مرج (The Merge) به پایان رسید و دیگر امکان استخراج آن به روش سابق وجود ندارد. این تغییر بزرگ که دنیای بلاک چین رو حسابی تکون داد، به معنی خداحافظی با ماینرهای پرمصرف و خوش آمدگویی به عصر جدید اثبات سهام بود.

حالا دیگه برای تأیید تراکنش ها و امنیت شبکه اتریوم، نیازی به اون همه کارت گرافیک و دستگاه ماینینگ نیست. به جاش، کسانی که اتریوم های خودشون رو قفل (استیک) می کنن، مسئولیت این کار رو به عهده می گیرن و پاداش می گیرن. این اتفاق، نه تنها مصرف انرژی اتریوم رو تا حد جنون آمیزی (حدود ۹۹.۹۵ درصد!) کم کرد، بلکه راه رو برای آینده ای مقیاس پذیرتر و کارآمدتر برای این شبکه باز کرد. اگه شما هم از ماینرهای قدیمی اتریوم هستید یا فقط می خواید بدونید این مرج چی بود و چه بلایی سر استخراج آورد، تا آخر این مقاله با ما همراه باشید تا همه ابهامات رو برطرف کنیم.

مرج اتریوم: تحولی بزرگ در بلاک چین

تا حالا شده فکر کنید یک دفعه یه ساختمون در حال کار، تبدیل بشه به یه چیز کاملاً جدید و مدرن، بدون اینکه حتی یک لحظه تعطیل بشه؟ مرج اتریوم دقیقاً همچین چیزی بود، فقط توی دنیای دیجیتال! این آپدیت بزرگترین تغییر در تاریخ بلاک چین اتریوم به حساب میاد که خیلی ها رو شوکه کرد و خیلی ها رو هم خوشحال. خلاصه بگم، اتریوم بعد از سال ها تلاش و برنامه ریزی، بالاخره لباس قدیمی اثبات کار (PoW) رو درآورد و لباس جدید اثبات سهام (PoS) رو پوشید.

مرج اتریوم چیست و چگونه اتفاق افتاد؟

«مرج» یا ادغام، یعنی همون طور که از اسمش پیداست، دو بخش اصلی شبکه اتریوم با هم ترکیب شدن. یه طرف قضیه، شبکه اصلی اتریوم بود که از اول روی اثبات کار کار می کرد و ماینرها با قدرت پردازشی بالا تراکنش ها رو تأیید می کردن. طرف دیگه، «بیکن چین» (Beacon Chain) بود که از سال ۲۰۲۰ به عنوان یه زنجیره موازی با الگوریتم اثبات سهام راه افتاده بود. این بیکن چین، تا قبل از مرج، فقط نقش یه سکوی آزمایشی رو داشت و تراکنشی روش انجام نمی شد. حالا، با مرج، لایه اجرایی اصلی اتریوم (که مسئول پردازش تراکنش ها بود) با لایه اجماع بیکن چین (که وظیفه تأیید بلاک ها رو با اثبات سهام داشت) ادغام شدن. این اتفاق سرنوشت ساز، دقیقاً در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ (۲۴ شهریور ۱۴۰۱) به وقوع پیوست و برای همیشه تاریخ استخراج اتریوم رو عوض کرد.

تفاوت بنیادین: اثبات کار (PoW) در برابر اثبات سهام (PoS)

برای اینکه بفهمیم مرج چقدر مهم بود، باید تفاوت اثبات کار و اثبات سهام رو خوب درک کنیم. این دو، روش های مختلفی هستن برای اینکه یه شبکه بلاک چین مطمئن بشه تراکنش ها درست انجام شدن و کسی نمی تونه تقلب کنه.

اثبات کار (PoW)

در این سیستم که بیت کوین و اتریوم تا قبل از مرج ازش استفاده می کردن، ماینرها (همون هایی که کارت گرافیک های قوی داشتن) باید مسائل پیچیده رمزنگاری رو حل می کردن تا بتونن یه بلاک جدید به بلاک چین اضافه کنن. هر کی اول مسئله رو حل می کرد، پاداش (همون ارز دیجیتال) رو می گرفت. این روش خیلی امنه، ولی یه مشکل بزرگ داره: مصرف انرژی فوق العاده بالاش! مثل این می مونه که برای پیدا کردن سوزن توی کاهدون، کل کاهدون رو آتیش بزنی!

اثبات سهام (PoS)

حالا بریم سراغ اثبات سهام که روش جدید اتریومه. اینجا دیگه خبری از ماینر و مصرف انرژی زیاد نیست. به جاش، کسانی که اتریوم دارن، می تونن مقدار مشخصی از اتریوم های خودشون رو توی شبکه «قفل» یا «استیک» کنن. این افراد رو «اعتبارسنج» (Validator) میگن. شبکه به صورت تصادفی یکی از این اعتبارسنج ها رو انتخاب می کنه تا بلاک بعدی رو تأیید کنه و پاداش بگیره. هر چقدر اتریوم بیشتری استیک کنی، شانس بیشتری برای انتخاب شدن داری. این روش، خیلی خیلی کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیسته.

برای اینکه بهتر متوجه تفاوت ها بشید، بیاید یه مقایسه کوچیک توی قالب جدول داشته باشیم:

معیار	اثبات کار (PoW)	اثبات سهام (PoS)
مصرف انرژی	بسیار بالا	فوق العاده پایین (۹۹.۹۵٪ کمتر)
نیاز به سخت افزار	سخت افزار ماینینگ قدرتمند (کارت گرافیک)	نیاز به قفل کردن توکن (ETH)
امنیت	امنیت بالا از طریق قدرت محاسباتی	امنیت بالا از طریق تعهد مالی (استیکینگ)
مشارکت	فقط ماینرها	هر کسی که ETH داشته باشد (معمولاً حداقل ۳۲ ETH برای اعتبارسنجی کامل)
پاداش	پاداش بلاک و کارمزد تراکنش	پاداش استیکینگ و کارمزد تراکنش
مقیاس پذیری	محدود	پتانسیل بالاتر برای مقیاس پذیری (با شاردینگ)

چرا اتریوم به تغییر الگوریتم اجماع روی آورد؟

شاید بپرسید چرا اتریوم که خوب داشت کار می کرد، خودش رو این همه به دردسر انداخت و این تغییر بزرگ رو انجام داد؟ دلایل مهمی پشت این قضیه بود که میشه به چند مورد اصلی اشاره کرد:

• مسائل زیست محیطی: مصرف انرژی شبکه اتریوم با PoW سر به فلک کشیده بود و دائم مورد انتقاد قرار می گرفت. با مرج، مصرف انرژی شبکه اتریوم تا ۹۹.۹۵ درصد کاهش پیدا کرد! این خودش یه انقلاب سبزه توی دنیای کریپتو و حسابی به وجهه اتریوم کمک می کنه. فکرشو بکنید، الان دیگه مصرف انرژی اتریوم تقریباً هم اندازه مصرف انرژی یه خونه معمولیه، نه یه کشور کوچک!
• افزایش مقیاس پذیری: اتریوم با PoW نمی تونست تعداد زیادی تراکنش رو همزمان پردازش کنه. این باعث می شد کارمزدها بالا برن و شبکه شلوغ بشه. مرج، اولین قدم برای افزایش مقیاس پذیری اتریوم (از طریق شاردینگ و آپدیت های بعدی) بود تا بتونه میلیون ها تراکنش رو در ثانیه انجام بده.
• افزایش امنیت شبکه: با اثبات سهام، حالا تعداد بیشتری از مردم می تونن توی امنیت شبکه مشارکت کنن. البته همیشه نگرانی هایی درباره تمرکز وجود داره، ولی هدف اصلی این بود که با افزایش مشارکت، امنیت شبکه هم بیشتر بشه.
• آماده سازی برای کاهش هزینه های تراکنش: هرچند مرج خودش مستقیماً کارمزد تراکنش ها رو کم نکرد، ولی راه رو برای آپدیت های بعدی باز کرد که هدفشون کاهش این هزینه ها بود. این یعنی تجربه کاربری بهتر برای همه ما.

سرنوشت استخراج اتریوم: پایان یک دوران

بالاخره اون روز رسید! روزی که ماینرهای اتریوم باید تجهیزاتشون رو خاموش می کردن. بعد از سال ها فعالیت پرهیجان، رقابت برای حل مسائل پیچیده رمزنگاری و پاداش های هیجان انگیز، دوران استخراج اتریوم به طور کامل به پایان رسید. دیگه هیچ کارت گرافیک یا دستگاه ماینینگی نمی تونه اتریوم جدیدی رو از طریق استخراج به دست بیاره.

توقف کامل استخراج اتریوم در شبکه اصلی

اینجا دیگه باید آب پاکی رو ریخت روی دست همه: استخراج اتریوم توی شبکه اصلی، کاملاً متوقف شده! یعنی دیگه خبری از ماینینگ ETH نیست. حالا جای ماینرها رو «اعتبارسنج ها» (Validators) گرفتن. این اعتبارسنج ها کسایی هستن که با قفل کردن ۳۲ واحد اتریوم خودشون توی شبکه، مسئولیت تأیید تراکنش ها و ساخت بلاک های جدید رو به عهده می گیرن. در ازای این کار، شبکه به اون ها پاداش استیکینگ می ده، نه پاداش ماینینگ. پس اگه هنوز فکر می کنید میشه اتریوم ماین کرد، باید بگم که سخت در اشتباهید و دوران ماینینگ اتریوم دیگه تموم شده.

آینده ماینرهای اتریوم: گزینه ها و مقاصد مهاجرت

خب، سوال اینجاست که تکلیف اون همه ماینر چی شد؟ کسایی که سال ها روی سخت افزارهای گرون قیمت سرمایه گذاری کرده بودن، الان باید چیکار کنن؟ چند تا راه پیش روی ماینرهای سابق اتریوم قرار گرفت:

1. فروش تجهیزات: خیلی از ماینرها تصمیم گرفتن که تجهیزاتشون، یعنی همون کارت گرافیک های قدرتمند و ریگ های ماینینگ رو بفروشن. این اتفاق یه شوک بزرگ به بازار کارت گرافیک وارد کرد. یه عالمه کارت گرافیک دست دوم با قیمت پایین تر وارد بازار شد و حسابی قیمت ها رو نوسانی کرد. همون طور که می دونید، بازار کارت گرافیک یه بازار میلیارد دلاریه و این تغییر حسابی تأثیرگذار بود.
2. مهاجرت به استخراج آلت کوین های دیگه: بعضی از ماینرها هم تصمیم گرفتن که دستگاه هاشون رو خاموش نکنن و به جاش برن سراغ استخراج ارزهای دیجیتال دیگه که هنوز از الگوریتم اثبات کار استفاده می کنن. مهمترین مقصدها این ها بودن:
   • اتریوم کلاسیک (ETC): این شبکه یه هاردفورک قدیمی اتریومه که از سال ۲۰۱۶ بعد از یه هک بزرگ به وجود اومده بود. خیلی از ماینرهای اتریوم به سمت ETC هجوم آوردن و هش ریت این شبکه حسابی بالا رفت.
   • ریون کوین (RVN) و فلاکس (FLUX): این دو هم از آلت کوین هایی بودن که ماینرها به سمتشون رفتن.
   • هاردفورک های اثبات کار اتریوم (مثل EthereumPoW – ETHW): یه عده از ماینرها هم سعی کردن یه هاردفورک جدید از اتریوم ایجاد کنن که همچنان با اثبات کار کار کنه. رمز ارز ETHW هم خیلی زود لیست شد، ولی استقبال ازش اونقدر که انتظار می رفت، دائم و پایدار نبود و خیلی از ماینرها بعد از مدتی این شبکه رو هم ترک کردن.
3. مهاجرت به استیکینگ اتریوم: یه راه دیگه هم این بود که ماینرها کلاً مدل کسب وکارشون رو عوض کنن. به جای ماینر، تبدیل بشن به اعتبارسنج. یعنی برن اتریوم بخرن و اون رو استیک کنن تا از این راه پاداش بگیرن. این گزینه برای اونایی که به آینده اتریوم ایمان داشتن، یه گزینه منطقی بود.

بعد از پایان استخراج اتریوم، بازار کارت گرافیک و تجهیزات ماینینگ شوک بزرگی رو تجربه کرد و بسیاری از ماینرها به سمت استخراج آلت کوین های دیگه یا استیکینگ اتریوم مهاجرت کردند.

عرضه اتریوم: آیا تولید ETH متوقف می شود؟

یکی از سوالات مهمی که بعد از مرج پیش اومد این بود که آیا حالا که استخراج تموم شده، دیگه اتریوم جدیدی تولید نمیشه؟ این موضوع برای سرمایه گذارها حسابی مهمه، چون روی قیمت اتریوم تأثیر مستقیم داره. بیایید با هم ببینیم واقعیت چیه.

اتریوم: بدون سقف عرضه، اما با کنترل تورم

برخلاف بیت کوین که یه سقف عرضه ۲۱ میلیون واحدی داره و مشخصه که نهایتاً چند تا بیت کوین می تونه وجود داشته باشه، اتریوم سقف عرضه مشخصی نداره! یعنی هیچ محدودیتی برای تعداد کل اتریوم هایی که می تونه وجود داشته باشه، در نظر گرفته نشده. خب، این به این معنیه که تولید اتریوم های جدید متوقف نمیشه. قبلاً ماینرها اتریوم های جدید رو به عنوان پاداش دریافت می کردن، و حالا اعتبارسنج ها یا همون استیک کننده ها این پاداش ها رو می گیرن.

شاید بگید این که بده! یعنی اتریوم تورمیه و ارزشش کم میشه. راستش، توسعه دهنده های اتریوم هم همین نگرانی رو داشتن. برای همین، یه راه حل هوشمندانه پیدا کردن تا با اینکه سقف عرضه نداریم، تورم رو کنترل کنیم و حتی در بعضی مواقع، اتریوم رو به یه دارایی «ضد تورمی» تبدیل کنیم.

مکانیسم توکن سوزی: محافظی در برابر تورم (EIP-1559)

راز کنترل تورم اتریوم، توی یه آپدیت به اسم «لندن» (London Upgrade) و یه پیشنهاد بهبود به اسم «EIP-1559» خلاصه میشه. این آپدیت که قبل از مرج در سال ۲۰۲۱ انجام شد، یه مکانیسم جدید برای کارمزد تراکنش ها معرفی کرد. قبل از EIP-1559، کل کارمزد تراکنش به ماینرها می رسید. اما بعد از این آپدیت، کارمزد تراکنش به دو بخش تقسیم شد:

1. کارمزد پایه (Base Fee): این بخش از کارمزد، برای همیشه سوزانده میشه! یعنی از چرخه خارج میشه و کلاً از بین میره.
2. کارمزد انعام (Priority Fee): این بخش رو کاربر برای اعتبارسنج ها می فرسته تا تراکنش اش سریع تر تأیید بشه.

همین «توکن سوزی» کارمزد پایه، باعث میشه که در شرایطی که فعالیت شبکه اتریوم زیاد باشه و تراکنش های زیادی انجام بشه، تعداد اتریوم هایی که سوزانده میشه، بیشتر از اتریوم هایی باشه که به عنوان پاداش استیکینگ تولید میشن. نتیجه چی میشه؟ در بعضی از دوره ها، نرخ کلی عرضه اتریوم منفی میشه و تعداد کل اتریوم های موجود در بازار کاهش پیدا می کنه. این یعنی اتریوم در این شرایط، تبدیل میشه به یه دارایی «ضد تورمی» (Deflationary Asset) و این خیلی برای سرمایه گذارها خبر خوبیه!

تأثیرات بلندمدت مرج بر اکوسیستم اتریوم

مرج فقط یه تغییر فنی ساده نبود؛ یه تحول بزرگ برای کل اکوسیستم اتریوم بود که تأثیراتش رو در بلندمدت نشون میده. این تغییر، اتریوم رو به مسیر رشد و بلوغ بیشتری هل داد.

کاهش چشمگیر ردپای کربن

یکی از بزرگترین دستاوردهای مرج، همون طور که گفتیم، کاهش ۹۹.۹۵ درصدی مصرف انرژی اتریوم بود. این خبر برای محیط زیست عالیه و باعث شد اتریوم از نظر «پایداری» (Sustainability) خیلی قوی تر بشه. این موضوع برای سرمایه گذارهای بزرگ و شرکت های نهادی که به مسائل زیست محیطی اهمیت می دن، یه نقطه قوت خیلی مهمه و می تونه باعث جذب سرمایه های بیشتری به اتریوم بشه.

افزایش مقیاس پذیری و کارایی

همون طور که قبلاً هم اشاره کردم، مرج اولین قدم بود. اتریوم برنامه های خیلی جاه طلبانه ای برای آینده داره که با کلمات عجیب و غریب مثل Surge, Scourge, Verge, Purge, و Splurge شناخته میشن. مهمترینشون شاردینگ (Sharding) هست که قراره با تقسیم شبکه به بخش های کوچیکتر (شاردها)، سرعت پردازش تراکنش ها رو به طرز نجومی افزایش بده. هدف نهایی اینه که اتریوم بتونه میلیون ها تراکنش رو در ثانیه انجام بده و به رقیبی جدی برای سیستم های پردازش پرداخت سنتی مثل ویزا تبدیل بشه.

تأثیر بر امنیت و تمرکززدایی

از نظر امنیت، PoS اتریوم رو قوی تر می کنه، چون برای حمله به شبکه، باید مقدار عظیمی اتریوم (بیش از ۵۱ درصد کل استیک شده) رو در اختیار بگیرید که این کار هم خیلی گرونه و هم تقریباً غیرممکنه. اما خب، همیشه نگرانی هایی درباره تمرکز وجود داره، چون ممکنه استخرهای استیکینگ بزرگ یا نهادهای خاص، بخش زیادی از ETH رو کنترل کنن. با این حال، توسعه دهنده ها دارن روش هایی رو برای افزایش تمرکززدایی در آینده بررسی می کنن.

جذابیت بیشتر برای توسعه دهندگان و کاربران

با کاهش هزینه های انرژی و پتانسیل افزایش سرعت و کاهش کارمزدها در آینده، اتریوم برای توسعه دهنده های برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و کاربران نهایی جذاب تر میشه. یه شبکه سریع تر و ارزون تر، یعنی نوآوری بیشتر و پذیرش گسترده تر.

تأثیر بر قیمت اتریوم

شاید خیلی ها بعد از مرج انتظار یه جهش بزرگ توی قیمت اتریوم رو داشتن. اما همون طور که دیدیم، هدف مرج کوتاه مدت نبود. در بلندمدت، با کاهش نرخ عرضه ETH به خاطر توکن سوزی و افزایش کارایی و مقیاس پذیری شبکه، اتریوم می تونه جذابیت بیشتری برای سرمایه گذارها پیدا کنه و به یه دارایی ارزشمندتر تبدیل بشه. البته بازار کریپتو پر از نوسانه و هیچ چیز قطعی نیست، ولی از نظر فاندامنتال، مرج یه قدم بزرگ رو به جلو برای اتریوم بود.

تاریخچه مختصر اتریوم: از آغاز تا مرج

قبل از اینکه به بخش آخر برسیم، بد نیست یه نگاه سریع به گذشته اتریوم بندازیم و ببینیم این شبکه چطور از یه ایده کوچیک به این غول بلاک چینی رسید و چطور گام به گام به سمت مرج حرکت کرد.

همه چیز از سال ۲۰۱۳ شروع شد، وقتی یه نابغه جوون به اسم ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، ایده اتریوم رو توی یه وایت پیپر (Whitepaper) معرفی کرد. هدفش ساخت یه پلتفرم بلاک چین بود که فقط پول رو جابجا نکنه، بلکه به توسعه دهنده ها اجازه بده هر نوع برنامه غیرمتمرکز (dApp) یا قرارداد هوشمند رو روش بسازن. این ایده، دنیای کریپتو رو برای همیشه عوض کرد. اتریوم در سال ۲۰۱۴ تامین سرمایه شد و در سال ۲۰۱۵ رسماً کارش رو شروع کرد. بیاید به نقاط عطف مهمی که در نهایت به مرج ختم شدن، یه نگاهی بندازیم:

1. ۳۰ جولای ۲۰۱۵ – فرانتیر (Frontier): این اولین نسخه عملیاتی اتریوم بود. یه جورایی فاز آزمایشی واقعی شبکه بود که به ماینرها اجازه داد برای اولین بار استخراج رو شروع کنن.
2. ۱۴ مارس ۲۰۱۶ – هومستد (Homestead): این اولین هاردفورک اتریوم بود که قابلیت های شبکه رو بیشتر کرد و راه رو برای آپدیت های بعدی باز کرد.
3. ۲۰ جولای ۲۰۱۶ – فورک DAO (The DAO Fork): یه اتفاق بد افتاد! یه هکر تونست مقدار زیادی اتریوم از یه پروژه بزرگ به اسم DAO سرقت کنه. جامعه اتریوم تصمیم گرفت یه فورک (انشعاب) توی شبکه ایجاد کنه تا اون اتریوم های سرقت شده برگردن. این فورک باعث شد «اتریوم کلاسیک» (ETC) به وجود بیاد که به مسیر قبلی ادامه داد و اتریوم اصلی مسیر جدیدی رو در پیش گرفت.
4. ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ – آپدیت های بیزانس (Byzantium) و قسطنطنیه (Constantinople): این ها آپدیت های مهمی بودن که هم پاداش ماینینگ رو کم کردن و هم راه رو برای بمب سختی (Difficulty Bomb) باز کردن. بمب سختی، یه کد بود که به تدریج استخراج رو سخت و سخت تر می کرد تا ماینرها ترغیب بشن به سمت PoS حرکت کنن و راه برای مرج هموار بشه.
5. ۱ دسامبر ۲۰۲۰ – آغاز بیکین چین (Beacon Chain): این یکی از مهمترین قدم ها بود. بیکن چین، همون زنجیره اثبات سهامی بود که قرار بود بعداً با شبکه اصلی اتریوم ادغام بشه. اینجا بود که استیکینگ رسماً شروع شد و کسایی که ۳۲ اتریوم قفل می کردن، می تونستن اعتبارسنج بشن.
6. ۵ اوت ۲۰۲۱ – لندن (London) و EIP-1559: این آپدیت یه تغییر اساسی در نحوه محاسبه کارمزد تراکنش ها ایجاد کرد و همون مکانیسم «توکن سوزی» رو معرفی کرد که الان بخشی از کارمزدها رو می سوزونه و باعث ضد تورمی شدن اتریوم میشه. اینجا بود که زمزمه های جدی پایان استخراج اتریوم به گوش رسید.
7. ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ – مرج (The Merge): و بالاخره، روز موعود! بیکن چین و شبکه اصلی اتریوم با هم ادغام شدن و اتریوم رسماً از اثبات کار به اثبات سهام تغییر حالت داد. این یعنی پایان استخراج اتریوم به سبک قدیمی و شروع یه دوران جدید.

این تاریخچه نشون میده که مرج یه اتفاق یه شبه نبوده، بلکه نتیجه سال ها کار، برنامه ریزی و به روزرسانی های مختلف بوده که هدف نهاییش، بهبود اتریوم برای آینده بوده.

سوالات متداول

آیا اتریوم هنوز قابل استخراج است؟

خیر، از تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ (۲۴ شهریور ۱۴۰۱) و با موفقیت آپدیت مرج، استخراج اتریوم در شبکه اصلی به طور کامل متوقف شده و امکان استخراج آن به روش سابق (اثبات کار) وجود ندارد. شبکه اتریوم اکنون با الگوریتم اثبات سهام (PoS) کار می کند.

مرج اتریوم دقیقا در چه تاریخی اتفاق افتاد؟

مرج اتریوم در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ (۲۴ شهریور ۱۴۰۱) با موفقیت کامل شد و به این ترتیب، اتریوم به طور کامل به الگوریتم اثبات سهام منتقل شد.

آیا تولید ارز اتریوم (ETH) روزی متوقف خواهد شد؟

خیر، برخلاف بیت کوین که سقف عرضه محدودی دارد، اتریوم سقف عرضه مشخصی ندارد و تولید ETH جدید از طریق پاداش استیکینگ ادامه خواهد داشت. با این حال، مکانیسم توکن سوزی (EIP-1559) باعث می شود که در بعضی مواقع، نرخ تورم اتریوم کاهش یابد و حتی تبدیل به دارایی ضد تورمی شود.

تکلیف ماینرهای اتریوم پس از مرج چه شد؟

پس از مرج، ماینرهای اتریوم دو راه اصلی داشتند: یا تجهیزات خود را بفروشند (که شوک بزرگی به بازار کارت گرافیک وارد کرد) یا به استخراج آلت کوین های دیگری که همچنان از اثبات کار استفاده می کنند (مانند اتریوم کلاسیک، ریون کوین، فلاکس و…) مهاجرت کنند. برخی نیز به استیکینگ اتریوم روی آوردند.

برای استیکینگ اتریوم به چه مقدار ETH نیاز است؟

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل در شبکه اتریوم و شرکت در فرآیند استیکینگ، شما به حداقل ۳۲ واحد اتریوم (ETH) نیاز دارید. البته سرویس های استیکینگ متمرکز و غیرمتمرکز زیادی هم وجود دارند که به شما اجازه می دهند با مقادیر کمتر از ۳۲ ETH هم در استیکینگ مشارکت کنید.

تأثیر مرج بر قیمت اتریوم چه بود؟

هدف اصلی مرج، افزایش کوتاه مدت قیمت اتریوم نبود، بلکه بهبود زیرساخت، کاهش مصرف انرژی، افزایش مقیاس پذیری و افزایش امنیت شبکه بود. در بلندمدت، با کاهش نرخ تورم به دلیل توکن سوزی و پتانسیل بالای رشد و توسعه شبکه، مرج می تواند به جذابیت بیشتر اتریوم و افزایش ارزش آن کمک کند، هرچند بازار کریپتو همیشه پر از نوسان است.

اتریوم کلاسیک (ETC) چیست و چه تفاوتی با ETH دارد؟

اتریوم کلاسیک (ETC) یک هاردفورک از شبکه اصلی اتریوم است که در سال ۲۰۱۶ پس از هک بزرگ DAO به وجود آمد. در حالی که شبکه اصلی اتریوم (ETH) به الگوریتم اثبات سهام (PoS) مهاجرت کرده است، اتریوم کلاسیک (ETC) همچنان از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می کند و قابل استخراج است.

نتیجه گیری

خلاصه همه حرفامون اینه: زمان پایان استخراج اتریوم فرا رسید و این اتفاق بزرگ در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ با اجرای موفقیت آمیز مرج رقم خورد. دیگه خبری از ماینینگ اتریوم نیست و این شبکه به طور کامل به الگوریتم اثبات سهام روی آورده. این تغییر، فقط یه عوض شدن ساده نبود، یه انقلاب بود! انقلابی که اتریوم رو به سمت یه آینده سبزتر، مقیاس پذیرتر و امن تر برد.

ماینرهای قدیمی اتریوم هم دو راه بیشتر نداشتن: یا باید دستگاه هاشون رو می فروختن و می رفتن سراغ کارهای دیگه، یا مهاجرت می کردن به استخراج ارزهای دیجیتال دیگه که هنوز از اثبات کار استفاده می کنن، یا حتی می تونستن تبدیل بشن به اعتبارسنج و با استیک کردن اتریوم هاشون، از این راه پاداش بگیرن. تولید اتریوم های جدید هم متوقف نشده، اما با مکانیسم هوشمندانه توکن سوزی، نرخ تورم اتریوم حسابی کنترل شده و حتی در بعضی مواقع، این ارز می تونه ضد تورمی بشه. این تحولات نشون میده که اتریوم یه پروژه زنده و پویاست که دائم در حال تکامله.

پس، اگه توی این دنیای پر از تغییر و تحول ارزهای دیجیتال هستید، همیشه به روز باشید و اطلاعاتتون رو بالا ببرید. این آگاهی بهتون کمک می کنه تا توی این بازار پرنوسان، بهترین تصمیم ها رو بگیرید و حسابی سود کنید!