برای شهدای اکسکو که ۱۹ سال قبل پر کشیدند

به گزارش اکسکو ماجرا از این قرار بود: یک فروند هواپیمای نظامی C-۱۳۰ با ۹۴ سرنشین و خدمه که بیشتر آنها را خبرنگاران رسانه های گروهی تشکیل می دادند از تهران برای پوشش خبر رزمایش نظامی عازم منطقه چابهار بود پس از نقص فنی هنگام بازگشت به فرودگاه مهرآباد و فرود اضطراری در ساعت ۱۳:۴۵ در شهرک مسکونی «توحید» واقع در حوالی سه راه آذری دچار سانحه شد و سقوط کرد. این سقوط در حالی رخ داد که خلبان هواپیما هنگام کنترل توانسته بود از برخورد آن با بلوک مسکونی یک شهرک مسکونی جلوگیری کند اما یکی از بال های هواپیما هنگام سقوط با همان ساختمان برخورد کرد و دچار آتش سوزی شد. پس از سقوط هواپیما صدای مهیب انفجار به گوش رسید و آتشی وسیع محل حادثه را فرا گرفت؛ آتشی که مهار آن ساعت ها به طول انجامید. در جریان این حادثه هیچکدام از ۹۴ سرنشین هواپیما زنده نماندند.

اما برای ایسنایی ها شروع آن روز مثل همه روزها بود چه بسا شادتر! تا قبل از عصر حادثه اهالی اکسکو مشغول تدارک برای جشن آغاز هفتمین سال تاسیس خود در آستانه روز دانشجو بودند. در چشمان هر کدام شان برق شادی به خاطر گذران شش سال پر جنب و جوش خبری و نور امید برای آغاز هفتمین سال با ایده های جدید موج می زد اما به ناگاه یک خبر و در نهایت تأیید آن با چند تماس تلفنی همه این شور و شوق را ربود و جای خود را به اشک و آه و فریادهای ناباورانه داد. بله؛ اکسکو خیلی زود یعنی در آخرین شب ششمین سال تولدش به عزای دو تن از همکاران جوان خود نشست؛ محمدحسن قریب (عکاس) و اسماعیل عمرانی (خبرنگار) دو جوانی بودند که در جریان این فاجعه از میان ایسنایی ها پر کشیدند.

در این سال ها خبرهای غمگنانه بسیاری از سقوط هواپیماها که به کشته شدن جمع کثیری از هموطنانمان منجر شد در رسانه ها مخابره شده است؛ خبرهایی که برای انتشار هر کدام نفس های خبرنگاران در سینه حبس شد اشک ها ریخته شد و قلم هایشان لریزد تا در نهایت توانستند به وظیفه اطلاع رسانی خود عمل کنند اما از این بین سنگینی خبر سقوط هواپیما C-۱۳۰ هنوز روی دوش اهالی رسانه احساس می شود؛ برای آنها که انتشار این خبر به منزله تایید از دست دادن همیشگی جمعی از دوستانِ نزدیک و همکارانشان بود و حالا با گذشت ۱۹ سال از آن حادثه تلخ در حالی اکسکو به بیست و پنج سالگی پا می گذارد که هنوز یاد و خاطره دوستان از دست رفته اش را فراموش نکرده است.

حسن قریب و اسماعیل عمرانی. یکی عکاس و دیگری خبرنگار اکسکو که در جریان پوشش خبری رزمایش نظامی منطقه چابهار در اثر سقوط هواپیما جان خود را از دست دادند و به همراه ۹۴ تن دیگر برای همیشه آسمانی شدند.

شهید محمدحسن قریب اگر زنده بود الان ۴۶ سال داشت. او اهل «نکا» در مازندران بود و برای اخذ رتبه ۳۰ در کنکور و قبول شدن در رشته عکاسی دانشگاه هنر راه نسبتا دشواری را گذرانده بود؛ از کار در ساختمان سازی تا کوره های آجرپزی.

قریب فعالیت خود را در اکسکو از تیرماه سال ۱۳۸۲ آغاز کرد. او با ثبت تصاویر دیدارهای مقام معظم رهبری با مردم و مسئولان ثبت محرومیت های جامعه (با محرومان) و حضور در زرند برای گرفتن تصاویر فجایع زلزله این شهر فعالیت حرفه ای خود را در حوزه های مختلف عکاسی خبری ارتقاء داد. قریب در دوازدهمین جشنواره مطبوعات با کسب رتبه نخست در رشته ی «عکس خبری گروه نشریات» موفق به دریافت لوح افتخار و تندیس جشنواره شد.

اسماعیل عمرانی زمانی که شهید شد فقط ۲۵ سال داشت. او متولد «عنبرآباد» جیرفت بود و در واقعه زلزله بم تعداد زیادی از دوستان و همکلاسی های خود را از دست داده بود. عمرانی در سال ۸۲ با شرکت در طرح اسکان موقت زلزله زدگان بم به مجموعه جهاد دانشگاهی استان کرمان پیوست و در سال ۸۳ فعالیت خود را در خبرگزاری دانشجویان ایران (اکسکو) منطقه کویر آغاز کرد. از اهم فعالیت های عمرانی به حضور به موقع او در زلزله زرند می توان اشاره کرد که ثبت تصاویر این زلزله و ارسال آن بر خروجی اکسکو از جمله نخستین تصاویر ثبت شده آن سانحه محسوب می شود.

عمرانی برای گسترش فعالیت حرفه ای خود به دفتر مرکزی خبرگزاری دانشجویان ایران (اکسکو) در تهران عزیمت کرد و خیلی زود در اعزام به مأموریت برای پوشش خبری مانور نیروی دریایی عاشقان ولایت (چابهار) در پانزدهم آذرماه ۱۳۸۴ در سانحه سقوط هواپیمای C-۱۳۰ در آسمان خاطره ها آرام گرفت.

پایان خبر اکسکو